Ćwirowidło

Debiutancka powieść Damiana Kowala, "Ćwirowidło", przenosi nas do świata na skraju apokalipsy. W tym odmienionym Wrocławiu, teraz będącym częścią wielokulturowego Śląska, zmienia się wszystko: nazwy ulic, języki, które rozbrzmiewają w eterze, fauna i flora. Najbardziej dotkliwy jest jednak brak wody. Według plotek ktoś widział wróbla, choć uznano je za wyginięte. Bohater, Daktary, zmaga się z codziennymi problemami: japoński pop w słuchawkach, kontrolowanie stanu konta i szukanie zleceń sprawiają, że płacenie czynszu staje się jednym z jego największych zwycięstw.

"Ćwirowidło" to narracja o końcu znanego nam świata, o katastrofie klimatycznej i moralnych dylematach, które przytłaczają nas w czasach ekonomicznej niestabilności. Kowal z mistrzostwem opowiada o naturze, patodeweloperce, codziennych kompromisach oraz wyzysku w pracy, ukazując życie w świecie, gdzie woda staje się luksusem, a codzienność to walka o przetrwanie. Sceneria jest niepokojąca, pełna memów, niedokończonych rozmów i czasem niespodziewanych ataków ogromnych ptaków. To nie "Jurassic Park", ale Dolny Śląsk przyszłości. Powieść, jak mówią znajomi, wypełniona jest emocjami i refleksją nad niepokonaną siłą przyrody oraz miłości do ptaków i radości naprzeciw wszelkim przeciwnościom.

Pod postacią political fiction, Kowal kreśli obraz, w którym nadal możemy rozpoznać znajome ścieżki Wrocławia, choć świat wokół wydaje się płonąć rewolucją. Jego literacki debiut jest niczym album pełen zdjęć, screenów, fragmentów rozmów, kończący się słowami: "Na pohybel wszystkim".