Ciemna gwiazda, biel popiołu. Pieśń Ostatniego Królestwa. Tom 2 (barwione brzegi)

„Pieśń srebrzysta, płomień nocy” to jedna z moich ulubionych książek zeszłego roku, więc możecie sobie wyobrazić moje podekscytowanie, gdy w moje łapki w końcu wpadł upragniony drugi tom 🥰

Zacznę od wątku romantycznego, który całkowite skradł moje serce. Żeby za dużo wam nie zaspojlerować powiem, że w tym tomie mamy motyw lovers to enemies, który absolutnie ubóstwiam. Dodatkowo w grę wchodzą (a w sumie bardziej w umysł) bóstwa demoniczne, które coraz bardziej przejmują kontrolę nad bohaterami 👀 Jeśli więc lubicie motyw głosów w głowie, to czeka was nie lada gratka.

Niezwykle ciekawy jest konflikt wewnętrzny, który dzieli bohaterów. Oboje chcą osiągnąć to samo, ale mają odmienne podejście do jego zrealizowania. Obserwujemy dwie drogi: tę dobrą i złą wiedząc, że Zen, który obrał drogę mroku wcale nie jest czarnym charakterem tej historii i wbrew powszechnej opinii postanawia poświęcić siebie, by ocalić jego lud. Jednak czy chęć czynienia dobra usprawiedliwia całe to zniszczenie?

Lan to dla mnie zdecydowanie najlepsza postać w całej tej dylogii. Charyzmatyczna, odważna, sprytna, obdarzona nieszablonowym poczuciem humoru, ale jednocześnie niepewna, popełniająca błędy i zwyczajnie ludzka. Jest typem osoby, którą chciałoby się mieć za przyjaciółkę, bo dla swoich bliskich zrobi wszystko, ale gdy potkniesz się na chodniku to najpierw cię wyśmieje, a potem dopiero pomoże.

Zakończenie tej historii nie było dla mnie żadnym zaskoczeniem. To wręcz zmierzało ku takiemu końcu, ale i tak parę łez uroniłam 🥺 Według mnie jest to idealne domknięcie całej tej opowieści.

To była genialna przygoda zwieńczona słodko-gorzkim zakończeniem 🥹 Będzie mi ogromnie brakowało tych bohaterów, świata i tego niecodziennego systemu magicznego. A wy jeśli jeszcze tego nie czytaliście, to naprawdę nie wiem na co czekacie. Przecież te cuda same się nie przeczytają 🤭