Buntowniczki z Afganistanu

Jedna z bohaterek książki Ludwiki Włodek wyznaje: "Walczę w domu, walczę w pracy, walczę ze społeczeństwem." To życie pełne konfrontacji. Pomimo tego, że dopiero przekroczyła trzydziestkę, już zauważyła siwe włosy, co jest odzwierciedleniem stresu, jaki niesie codzienna walka. Nawet decyzja o obcięciu włosów stała się przyczyną konfliktu z ojcem, który nie mógł zaakceptować jej wyboru, preferując tradycyjne długie włosy. Gdy zaczęła zarabiać, usłyszała od niego, że wolałby, aby jej brat miał takie zarobki. Mimo tych trudności, nie poddała się i dzięki tej determinacji stała się silniejsza i nieugięta.

"Buntowniczki z Afganistanu" to opowieść o heroicznych wysiłkach Afganek dążących do niezależności. Książka opisuje wyzwania, które musiały pokonać, aby stać się znaczącymi postaciami w polityce, sztuce czy działalności społecznej. Ludwika Włodek prowadziła rozmowy z kobietami, dla których uczestnictwo w modernizacji Afganistanu było częścią rodzinnej tradycji, oraz z tymi, które musiały zmierzyć się z własnymi rodzicami, łamiąc przy tym stereotypy i przekraczając bariery narzucone przez patriarchalne społeczeństwo.

Cena za tę niezależność była ogromna. Kobiety te były obiektem ataków i nienawiści. Talibowie umieszczali ich nazwiska na listach osób do eliminacji, a konserwatywni mułłowie krytykowali ich wybory. Zarówno one, jak i ich rodziny były cały czas w niebezpieczeństwie.

Włodek zna te kobiety od lat, wiele z nich uważa za przyjaciółki. Przez lata obserwowała rozwój ich kariery i towarzyszyła im w osobistych i zawodowych sukcesach. Była z nimi w kontakcie, gdy w sierpniu 2021 roku talibowie zajmowali Kabul, a niektóre z tych kobiet osobiście spotkała w Polsce. Książka podkreśla, że walka o prawa kobiet w Afganistanie i gdzie indziej nigdy się nie kończy, a solidarność między kobietami ma niezwykłą moc przemiany rzeczywistości.