Bruno Kreisky. Polityka zagraniczna i dyplomacja wobec PRL (1959-1983)

Dyplomacja Brunona Kreisky'ego w relacjach z Polską w latach 1959-1983 dążyła do wzajemnych korzyści dla obydwu narodów. Kreisky, działając z przekonaniem o służbie swojemu krajowi i wzmacnianiu pozycji Wiednia jako centrum międzynarodowej polityki, jednocześnie wspierał rozwój państw sąsiednich. Podkreślał, że stabilizacja na wschodzie Europy powinna przebiegać w sposób ewolucyjny. Dzięki współpracy z Polską Kreisky wypracował nowe podejście do Europy Środkowej. Mimo krytycznego spojrzenia na polskie dążenia demokratyczne w przeszłości, już podczas swojej pierwszej wizyty w Warszawie w 1960 roku dostrzegł, jak silny wpływ Polska miała na otwarcie regionu na Zachód. Kreisky wierzył, że proces emancypacji społeczeństw bloku wschodniego mógłby postępować wyłącznie za zgodą Moskwy. Uważał, że wszelkie zewnętrzne ingerencje czy naciski, które skłaniałyby mieszkańców do rewolucyjnych działań, były skazane na niepowodzenie. Jednak w przypadku wybuchów niepokojów na Węgrzech, w Czechosłowacji czy Polsce, Austria nie pozostawała obojętna i oferowała pomoc poszkodowanym. Kreisky konsekwentnie sprzeciwiał się natomiast międzynarodowym sankcjom przeciwko władzom komunistycznym, wskazując, że takie działania najbardziej krzywdzą przeciętnych obywateli. Polska często wykorzystywała tę postawę w celach propagandowych.