Bractwo świętego całunu

...przeszłości nie można zmienić, choć teraźniejszość jest odzwierciedleniem tego, czym byliśmy. Lecz by iść na przód ,nie możemy oglądać się za siebie.
„Bractwo świętego całunu” Julii Navarro to historyczny thriller, który zaintrygował mnie od pierwszych stron, choć muszę przyznać, że podchodziłam do niego z pewnym sceptycyzmem. Po usłyszeniu porównań do Dana Browna nie byłem pewny, czego się spodziewać. Ale z przyjemnością mogę powiedzieć, że chociaż istnieją pewne podobieństwa między pracami Navarro i Browna, porównanie nie oddaje jej sprawiedliwości. Podejście Navarro do intryg historycznych wydaje się bardziej osadzone w rzeczywistości, skupiając się na mieszance dobrze zbadanej historii i współczesnych śledztw, a nie tylko na wirze teorii spiskowych.

Fabuła kręci się wokół jednej z najsłynniejszych relikwii chrześcijaństwa: Całunu Turyńskiego, tkaniny, w którą uważa się, że owinięto ciało Jezusa po ukrzyżowaniu. Kiedy w katedrze w Turynie, gdzie przechowywany jest Całun, wybucha pożar, na miejscu zdarzenia odkrywane jest okaleczone ciało. To zapoczątkowuje ekscytujące śledztwo prowadzone przez Marco Valoniego, szefa Wydziału Zbrodni Artystycznych. Wraz ze swoim zespołem, w tym Sofią Galloni, inteligentną i zdolną historyczką, Valoni zagłębia się w trwający od wieków spisek, który łączy templariuszy, Cesarstwo Bizantyjskie i tajne bractwo ze starożytnego miasta Urfa, współczesnej Turcji.

Julia Navarro świetnie łączy ze sobą dwie osie czasu — współczesne śledztwo i wydarzenia historyczne otaczające sam Całun. Uważam, że przejścia między przeszłością a teraźniejszością są płynne i angażujące. Sekcje historyczne wydają się dobrze zbadane i bogate w szczegóły, dając poczucie autentyczności, które naprawdę doceniłem. W przeciwieństwie do niektórych thrillerów, w których elementy historyczne wydają się być czymś drugorzędnym, tutaj odgrywają one kluczową rolę w napędzaniu fabuły.

Jedną z rzeczy, które najbardziej mi się podobały w tej książce, była obsada postaci. Marco Valoni jest silnym protagonistą — doświadczonym śledczym, który jest metodyczny i inteligentny, nie popadając w stereotyp „torturowanego detektywa”. Jego związek z Sofią Galloni dodaje głębi historii, choć nie przyćmiewa głównej narracji. Sofia jest dla mnie szczególnie wyróżniającą się postacią. Jest bystra, ma dużą wiedzę i wnosi wiele spostrzeżeń na temat historycznych aspektów Całunu. Ich dynamika sprawia, że śledztwo toczy się w stałym tempie, a ja doceniłem równowagę między ich osobistymi i zawodowymi interakcjami.

To powiedziawszy, książka ma swoje wady. Po pierwsze, tempo może czasami wydawać się nierówne. Pierwsza połowa powieści buduje tajemnicę powoli i chociaż ogólnie doceniam powolne rozpalanie się w thrillerze, były momenty, w których życzyłbym sobie, aby akcja nabrała tempa. Navarro poświęca czas na układanie elementów układanki, ale dla czytelników oczekujących nieustannej akcji może to wydawać się trochę zbyt leniwe. Jednak gdy w drugiej połowie elementy zaczynają się układać, historia naprawdę nabiera tempa, a ja bardziej zaangażowałem się w wynik.

Inną rzeczą, która mnie nieco zawiodła, był brak napięcia przez większość książki. Choć założenie jest intrygujące, a elementy historyczne fascynujące, było niewiele momentów, w których naprawdę siedziałem na skraju fotela. Stawka nigdy nie wydawała się wystarczająco wysoka, a poczucie niebezpieczeństwa nie było tak namacalne, jak się spodziewałem. To właśnie tutaj porównania do Dana Browna mnie nie zadowalają — styl pisania Navarro jest bardziej subtelny i mniej sensacyjny, co może być zarówno siłą, jak i słabością, w zależności od tego, czego szukasz.

Jednak sama tajemnica jest dobrze skonstruowana. Navarro umiejętnie łączy ze sobą różne wątki fabularne, a mnie szczególnie podobały się retrospekcje historyczne, które eksplorowały podróż Całunu w czasie. Powiązania z templariuszami i innymi potężnymi postaciami historycznymi były fascynujące, a ja doceniłam, że Navarro nie opierała się zbytnio na szalonych teoriach spiskowych. Zamiast tego przedstawiła bardziej wyważone spojrzenie na historyczne znaczenie Całunu, które wydawało się bardziej wiarygodne i osadzone w rzeczywistości.

Ogólnie rzecz biorąc, „Bractwo świętego całunu” to przyjemna lektura dla fanów historycznych thrillerów, zwłaszcza tych, którzy cenią sobie bardziej intelektualne podejście do gatunku. Jeśli szukasz szybkiej akcji i nieustannych cliffhangerów, ta książka może nie być dla Ciebie.