Bogowie saren

Czy rzeczywiście to, czego poszukujemy, pokrywa się z tym, co nam przepadło? W czasach, gdy to zwierzęta stanowiły źródło nauki o bóstwach, w głębi lasów na ziemi goślińskiej żyło plemię Strugi, które oddawało cześć bogom saren. Pewnego dnia, po powrocie z polowania, jeden z synów Strugi gubi łuk – zdarzenie, które początkowo wydaje się drobne, lecz okazuje się złowróżbnym znakiem. Decyzja o wysłaniu syna po zgubioną broń wydaje się oczywista, lecz jego długie nieobecność staje się początkiem dramatycznych wydarzeń. Wkrótce jego brat wyrusza na poszukiwania, w celu zwrócenia zagubionego łuku i odnalezienia zaginionego brata. Sytuacja przybiera nieoczekiwany obrót, gdy na scenie pojawia się strzyga, której celem jest zniszczenie Strugi i jej ludu.

W tej historii, gdzie to, co jawne, kryje się za pozorami, a niewinność skrywa wielką siłę, mgła nabiera postaci niedźwiedzia, a uznane autorytety w rzeczywistości okazują się łudzącymi iluzjami. Opowieść koncentruje się na odważnych kobietach i mężczyznach oraz na mądrości zwierząt i drzew przewyższających tych, którzy niosą tylko zagładę. To historia o nieprzeciętnych strażnikach lasu, pełna nadziei niezmierzonej jak spojrzenie bogów ukrytych w oczach saren, wypełnionych boską Iskrą.