Bóg i nauka. Moje dwie drogi do jednego celu

Jakiego Boga wyznają naukowcy? W jaki sposób modlitwa łączy się z rozwiązywaniem równań? Dlaczego nie należy wypełniać naukowych luk Bogiem? W jaki sposób nauka może ubogacić teologię? Te pytania, oraz wiele innych, stanowią podstawę fascynującej dyskusji Michała Hellera z włoskim dziennikarzem Giulio Brottim. Rozmowa ta odkrywa, jak kluczową rolę w życiu wybitnego polskiego uczonego odegrały na pozór sprzeczne wartości: religia i nauka.

Michał Heller dzieli się swoimi doświadczeniami, przywołując trudne chwile dzieciństwa spędzonego na Syberii, lata studenckie oraz swoją działalność duszpasterską i naukową w realiach komunistycznej Polski. Refleksyjnie analizuje współczesną kondycję chrześcijaństwa i świadomość naukową społeczeństwa. Podkreślając swoje fascynacje nauką i religią, które mimo upływu lat pozostają niezachwiane, Heller przyznaje, że jego ambicja popycha go do zgłębiania najważniejszych tematów życia - nauki, która dostarcza wiedzy, oraz religii, dającej sens.

Chociaż często mówi się, że nauka i religia są w konflikcie, Heller widzi je jako dwie komplementarne drogi eksploracji stworzenia. Przyznaje, że zdumiewa go, jak trudno czasem wykształconym ludziom dostrzec, iż nauka jedynie bada dzieło stworzenia. Podkreśla on potrzebę formowania osób, które są "ludźmi-mostami" łączącymi w sobie te dwie dziedziny, co jest zadaniem istotnym i odpowiedzialnym. Często przypominają bowiem osobne dyskursy dwóch nie słuchających się stron, a osoby takie jak ks. Heller są nieocenione w takiej debacie.