Bildungsdialog. Rozmowy z ludźmi nauki

Co było pierwsze: pytanie czy odpowiedź? W przypadku książki Pawła Wolskiego, ta kwestia jest zarazem skomplikowana i intrygująca. Wolski przyjmuje rolę, w której to on zadaje pytania, tworząc swoją unikalną metodologię prowadzenia rozmowy. Jako teoretyk i praktyk, autor nieustannie się sprawdza. Rozmowy, które przez pewien czas funkcjonowały niezależnie, znalazły w książce Wolskiego swoje uporządkowanie. Było to wyzwanie, które najprawdopodobniej planował już od momentu rozpoczęcia dialogu ze swoimi rozmówcami. Wygląda na to, że od początku chciał zgromadzić te wywiady w jednym tomie, oferując czytelnikowi zarówno subiektywny, jak i sugestywny leksykon umysłów mierzących się z kluczowymi problemami współczesności.

Jednym z tych problemów jest bez wątpienia Zagłada. Należy pamiętać, że bohaterowie tych rozmów to nie tylko ludzie nauki, ale również świadkowie minionej epoki. Trzech rozmówców Wolskiego, w czasach wojny, okupacji i Zagłady, byli świadomi otaczających ich wydarzeń. Dlatego te rozmowy można zaliczyć do literatury dokumentu osobistego. To kolejna zaleta zbioru "Rozmowy z ludźmi nauki".

[Z recenzji dr. hab. Piotra Weisera, prof. UKSW]