Belkowe mosty betonowe

W roku 1930 brazylijski inżynier Emilio H. Baumgart jako pierwszy zastosował metodę betonowania wspornikowego, budując most żelbetowy nad Rio de Peixe. Po zakończeniu II wojny światowej technika ta zyskała na popularności w Europie. W 1965 roku metoda ta została wykorzystana przy budowie mostu Choisy-le-Roi w pobliżu Paryża, co stanowiło pierwsze użycie segmentów betonowych przy montażu wspornikowym. W Polsce technologię tę po raz pierwszy wdrożył inżynier Maksymilian Wolf we współpracy z Płockim Przedsiębiorstwem Robót Mostowych w latach sześćdziesiątych XX wieku.

W latach dziewięćdziesiątych w Polsce mosty z betonu sprężonego, wznoszone techniką betonowania wspornikowego, zaczęły wypierać konstrukcje stalowe ze względu na rosnącą konkurencyjność. Zakład Mostów Politechniki Wrocławskiej odegrał istotną rolę w projektowaniu i budowie kilku znaczących mostów autostradowych, takich jak most przez Wisłę w Toruniu (1998), przez Odrę w Opolu (1999), jak również most przez Wełtawę w ramach autostrady D8 w Czechach (1996). Zdobyte doświadczenie i wiedzę ujęto w tej pracy, która może być nieocenioną pomocą dla studentów i inżynierów pragnących poszerzyć swoją wiedzę na temat projektowania oraz wznoszenia mostów metodą wspornikową.