Baśnie

Na początek cytat: " Baśń ludowa jest elementarzem obrazkowego języka duszy" -Joseph Campbell

Gdyby Grimmowie żyli, pewnie ich baśnie wyglądałyby jak moja własna: 

W niedalekiej przeszłości w królestwie grodu Krakowa żył pewien dystyngowany książę w młodym wieku. Był on przystojny i miał dość chłodny sposób bycia. Mieszkał w wielkim apartamencie ze swoim szarym kotkiem, ale po dwóch nieszczęśliwych małżeństwach chciał ponownie połączyć się z inną szlachcianką i spróbować szczęścia po raz kolejny. Postanowił zorganizować kolację i kazał trzem hrabinom przeszukać miasto w poszukiwaniu odpowiednich kandydatek. Te trzy hrabiny były miłe dla księcia Xaviera i chciały dla niego jak najlepiej, mimo że nie były w stanie zdobyć go dla siebie na własność. Trzecia hrabina była szczególnie słodka i zapytała księcia, czy nie zechciałby rozważyć kogoś bardziej pospolitego w swoim pochodzeniu na żonę: miłą, oddaną i nieco dziwną.

Młody Jasiek spojrzał na nią słodko i powiedział "Dlaczego nie?"

Bracia Grimm opowiadali nam mocne historie, gdzie dobrzy ludzie byli bohaterami, a źli ludzie byli naprawdę, naprawdę źli. Wynik danej historii zależał od konsekwencji działań konkretnych bohaterów spośród których wszyscy byli w zasadzie rożni od siebie, na tym polegała ich magia, każdy mogli w nich znaleźć kogoś kim sam był. Na przykład złe siostry w Kopciuszku nie poszły na ślub Kopciuszka i księcia  - ich oczy zostały wydziobane przez wrony! 

Bruno Bettleheim miał teorię, że jeśli dzieci będą wychowywane słysząc bajki i podania ludowe, to za młodu rozwiną bogate życie fantazji i nie będą musiały później sięgać po narkotyki i alkohol. Nie wiem, czy rzeczywiście tak jest, ale jednocześnie jestem pewna, że bracia Grimm zajmowali w mojej psychice dziecięcej  ogromną przestrzeń, obok Hansa Christiana Andersona i Carlo Collodiego. Nic dziwnego dziś się o nich mało pamięta, dziś dzieci kochają J.K. Rowling i Phillipa Pulliama. Cokolwiek  myślisz o tych historiach, ich dziecięcy bohaterowie zamieszkują światy, w których za czynami idą konsekwencje, a nie wszyscy dobrzy bohaterowie przeżywają: happyend jeśli jest, to często umowny. Dzieci są głodne prawdy, a w książkach takich jak Baśnie Grimmów znajdują ją, może to droga bardziej pożądana niż karmienie ich bajkami o byciu gwiazdami tik toka? 

Najpierw podzielę się z Wami powodem dla którego postanowiłem przeczytać tę książkę. Oto szalony i niemądry zbieg okoliczności, który mnie do przeczytania Bracii Grimm popchnął;-)

Było już ciemno, gdy wchodziłam po schodach do mojego pokoju po leniwym, późno wieczornym spacerze; natrafiłam na małe stworzenie skaczące mi po nogach. Przestraszyłam się na chwilę, szybko zeszłam, z powrotem wzięłam latarkę do ręki i wspięłam się z znowu do góry! 

Tam, ku mojemu zaskoczeniu, mała żabka ułożyła się tuż przy rogu okna do stopnia. Na parterze mojego budynku jest sporo zieleni i w porze deszczowej można znaleźć małe żaby i ropuchy, które skaczą tu i tam, ale byłem zaskoczony, jak ta mała żabka osiągnęła taką wysokość aby wskoczyć mi do pokoju! Ponieważ na schodach było bardzo ciemno, skierowałem światło z latarki na żabkę, która ku mojemu zaskoczeniu nie uciekła! Widząc ą w bezruchu usiadłem obok i…. patrzyłem. Zauważyłem dwa cienie na ścianie, a małe oczy jeszcze mniejszej żaby wpatrywały się we mnie, była to sytuacja zupełnie surrealistyczna, do tego stopnia, że wyobrażałem sobie co ta żaba do mnie mówi! I wszystko to, zainspirowało mnie aby sięgnąć po bajki i baśnie: a te najlepsze pisali bracia Grimm, stąd…. 

…. Kolejne wieczory wypełniło mi czytanie i przeglądanie Baśni bracii Grim, kiedy w dzieciństwie mi je czytano pamiętałam głownie obrazy, teraz rozumiem dlaczego: ile w tej książce cudownych postaci, tekst wydaje się dodatkiem, uzupełnia historię, która dzieje się przed naszymi oczami!