Zuzanna Ginczanka - sylwetka autora

Data i miejsce urodzenia:

22 Marca 1917 w Kijów

Data i miejsce zgonu:

3 Stycznia 1945 w Kraków

Kraj pochodzenia:

Polska

Język:

polski

Gatunek literacki:

poezja, aforyzmy, literatura piękna polska, biografie i autobiografie, historia polski

Ważne dzieła:

Wniebowstąpienie Ziemi, Poezje zebrane (19311944)

Nagrody:

The 1934 Award for "Gramatyka"

Zuzanna Ginczanka, a właściwie Zuzanna Polina Gincburg, jest polską poetkę żydowskiego pochodzenia, która urodziła się 22 marca 1917 roku w Kijowie. Jej rodzice rozstali się, gdy była jeszcze mała, a jej wychowaniem zajęła się babcia – Klara Sandberg, która prowadziła skład apteczny. Z rodzicami poetka nigdy nie utrzymywała kontaktu. W 1935 roku za namową Juliana Tuwima przeniosła się do stolicy, gdzie rozpoczęła studia pedagogiczne. To właśnie on dostrzegł w niej niezwykły talent poetycki. Zuzanna Ginczanka przyjaźniła się ze skamandrytami m.in. z Witoldem Gombrowiczem i artystami, którzy skupieni byli wokół redakcji tygodnika satyrycznego „Szpilki”. Zuzanna Ginczanka zginęła młodo, bo w wieku dwudziestu siedmiu lat, stając się ofiarą Zagłady.

Zuzanna Giczanka swoją przygodę z twórczością zaczęła już w wieku 10 lat. W prasie zadebiutowała jako czternastolatka. W 1934 roku za namową Juliana Tuwima wzięła udział w konkursie poetyckim ogłoszonym był przez „Wiadomości Literackie”, na którym zdobyła wyróżnienie. W 1936 roku wydała swój jedyny tomik poezji – wybranych wierszy – zatytułowany „O centaurach”.

Po wybuchu II wojny światowej uciekła do Lwowa, gdzie wyszła za mąż za krytyka sztuki Michała Weinziehera. Zuzanna Ginczanka publikowała nie tylko swoje, ale także tłumaczone na język polski wiersze innych autorów w „Nowych Widnokręgach” oraz w „Almanachu Literackim”. W 1941 roku hitlerowskie Niemcy zajęli Lwów, gdzie Zuzanna Ginczanka ukrywała się do 1943 roku. Z tego okresu pochodzi najsłynniejszy utwór poetki „Non omnis moriar”, który nawiązuje do dzieła Horacego, ale przede wszystkim do Juliusza Słowackiego. To najwybitniejsze dzieło poetki, jakie polscy artyści poświęcili Holokaustowi.

Po Zuzannie Ginczance pozostał rozległy, niezwykle wartościowy dorobek literacki w postaci zebranych wierszy z okresu międzywojennego. Wiersze poetki rozproszone są w różnych miejscach, głównie w prasie tego czasu. Co ciekawe, każda z publikowanych w ostatnich dziesięcioleciach książka z jej wierszami zawiera nowe utwory, które zebrane są z różnych gazet. Twórczość Zuzanny Ginczanki to poezje z aforyzmami i dramaty, dlatego jej tomik poezji wzbudza w czytelnikach wiele emocji.