Stanisław Ignacy Witkiewicz - sylwetka autora

Stanisław Ignacy Witkiewicz, zwany również Witkacym to jedna z najbarwniejszych postaci XX wieku w Polsce. Urodził się w rodzinie o silnych artystycznych korzeniach. Wykształcenie zdobywał w domu, dzięki czemu kreatywność, światopogląd oraz twórczość Witkacego mogła być kształtowana bez przeszkód. Obrazy (choćby „Tworzenie świata”) i wiersze Witkacego są równie znane co jego książki. Był popularny jako malarz portretów, również po narkotykach – co chętnie uwieczniał w swoim podpisie.

W Zakopanem po II wojnie światowej powstało najwięcej dzieł Witkacego. Sztuki teatralne, powieści, poezja – autor pisał chętnie, choć jego nowoczesne i przełamujące ustalone zasady utwory bywały niezrozumiane przez ówczesnych odbiorców.

Popełnił samobójstwo w 1939 roku w związku z agresją innych krajów na Polskę.

Twórczość i książki Witkacego

Najbardziej znaną książką Stanisława Ignacego Witkiewicza jest „Nienasycenie”, powieść w formie groteski o politycznych formach antyutopii.

„Pożegnanie jesieni” to kolejna interesująca książka Stanisława Ignacego Witkiewicza. Powieść pełna symboliki, erotycznego napięcia, narkotycznych stanów i filozoficznych wywodów. Wizja zbliżającej się rewolucji i ludzi, którzy w jej obliczu chcą nadać sens swojemu życiu. To jedna z najlepszych książek poświęconych dekadenckiej rzeczywistości artystów. 

„Narkotyki. Niemyte dusze” to opis wrażeń Witkacego w związku z wielokrotnym używaniem narkotyków i ich wpływu na niego samego. 

„Listy do żony” to korespondencja, którą małżeństwo wymieniało ze sobą przez wiele lat. Książka Stanisława Ignacego Witkiewicza ukazuje ich skomplikowaną relację, ale także pozwala poznać tę niesamowitą postać, jaką był autor, dzięki szczerości zawartej w listach.

Najbardziej znany dramat Witkacego „Szewcy”, ukazuje społeczne niepokoje, schemat politycznych zmian oraz katastroficzny obraz upadku cywilizacji.  

Dramat Witkacego „Oni” to kolejna próba zmierzenia się ze strachem przed nadchodzącym w Europie totalitarnym systemem władzy oraz historia romansu pomiędzy dwójką ludzi mających inne poglądy na związek. 

„W małym dworku” to dramat Witkacego z elementami fantastycznymi, osnuty wokół pewnego nieprzewidywalnego seansu spirytystycznego.

„Kurka wodna” Witkiewicza to komediowa sztuka teatralna, choć porusza tematy, takie jak rozpad więzi rodzinnych, a także poszukiwaniu celu w życiu artysty. 

Dramat „Szalona lokomotywa” to książka Stanisława Ignacego Witkiewicza przedstawiająca historię dwóch przestępców ukrywających się podczas pracy w lokomotywie, rywalizujących o względy Julii. Postanawiają rozbić pociąg, a ten, który przeżyje, ma się związać z kobietą. Jest to symboliczne pokazanie sytuacji w społeczeństwie, gdzie patologiczne jednostki decydują o losie ogółu. 

Książka Witkacego „Wariat i zakonnica” to dramat poruszający zagadnienie indywidualizmu i społeczeństwa, które chce stłamsić wszelkie jego przejawy.