Michał Stanisław Kossakowski - sylwetka autora

Michał Stanisław Kossakowski, urodzony 26 listopada 1883 roku w Warszawie, zmarł 23 stycznia 1962 roku w Brwinowie, był polskim ziemianinem, dyplomatą i bankowcem. Właściciel posiadłości Nidoki w guberni kowieńskiej, od 1906 roku pełnił rolę honorowego sędziego pokoju powiatu wiłkomierskiego, angażując się również w działalność wielu organizacji charytatywnych. W 1915 roku pracował w Kijowie i Mińsku, gdzie był związany z Centralnym Komitetem Obywatelskim oraz Polskim Komitetem Pomocy Sanitarnej. W Mińsku brał aktywny udział w Radzie Polskiej Ziemi Mińskiej, zarządzał szkołą imienia Emilii Plater i angażował się w funkcjonowanie Zrzeszenia Miłośników Sceny Polskiej, Towarzystwa Literackiego oraz Dziennika Polskiego. Był również inicjatorem stworzenia Towarzystwa Przyjaciół Żołnierza Polskiego, Towarzystwa Wiedzy Naukowej oraz organizował „obchód kościuszkowski”.

Po zajęciu Mińska przez wojska niemieckie, Kossakowski odpowiadał za repatriację uchodźców na zlecenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1918 roku zorganizował zjazdy ziemian w Wilnie i brał udział w samoobronie miasta. Działał jako przewodniczący Komitetu Obrony Kresów Wschodnich, a także pełnił funkcję delegata Polskiej Rady Narodowej na Litwie oraz członka zjednoczonych Delegacji Rad Narodowych na Litwie i Białorusi. W 1919 roku został przedstawicielem komisarycznym Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, będąc jednocześnie jego zastępcą oraz kierownikiem ekspozytury w Warszawie. Uczestniczył w rokowaniach z Rosją Sowiecką dotyczących wymiany jeńców i więźniów politycznych. W 1920 roku działał jako delegat Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Rydze i służył jako ochotnik w wojsku polskim, będąc później delegatem przy generale Lucjanie Żeligowskim oraz naczelnikiem Biura Spraw Litwy Środkowej w MSZ.

Po zakończeniu kariery państwowej, Kossakowski pełnił funkcję dyrektora i wiceprezesa Banku Zachodniego, a następnie prezesa Rady Zjednoczonego Banku Ziemiańskiego w Warszawie. Od 1935 roku był dyrektorem oddziału krakowskiego Banku Polskiego S.A., zaś od 1938 roku kierował oddziałem w Poznaniu. Kossakowski jest także autorem „Diariusza”, obejmującego lata 1915-1922, stanowiącego wartościowe źródło dla badaczy tego okresu. Pierwszy tom „Diariusza”, podzielony na dwie części, został wydany w 2010 roku z historycznymi komentarzami opracowanymi przez M. Mądzika przez Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Kolejne tomy, drugi i trzeci, znalazły się pod opieką redakcyjną M. Korzeniowskiego, D. Tarasiuka i K. Latawca, i zostały opublikowane w 2016 roku.