Ezop - sylwetka autora

Ezop to, zgodnie z tradycją, tworzący w okresie starożytnym grecki pisarz, który zasłynął przede wszystkim, jako autor bajek zwierzęcych. Niestety, do dzisiaj nie wiadomo wiele na temat jego życia. Nie można wskazać dokładnie, w jakich latach tworzył, ale przypuszcza się, że należał do grupy niewolników. Charakter bajek zwierzęcych polega na przemyceniu określonej nauki i morału. Bajki Ezopa cechowało przedstawianie zwierząt, jako alegorii człowieka. Zwierzęta wyróżniały się określony cechami – Ezop pod tym płaszczykiem przedstawiał ludzkie zachowania.

Bajka Ezopa to ciekawe rozwiązanie literackie, o dydaktycznym charakterze. W swojej twórczości pisarz najczęściej poruszał tematy bliskie zwyczajnemu człowiekowi. Warto zaznaczyć, że bajki Ezopa nie są bajkami dla dzieci. W starożytnej Grecji bajki, w przeciwieństwie do czasów współczesnych, kiedy zawierają je przede wszystkim książki dla młodzieży i dzieci, były utworami przeznaczonymi dla dorosłych. Bajki tworzone przez Ezopa były humorystyczne, ale pod płaszczykiem dowcipu pisarz starał się przekazać określoną prawdę.

Co ciekawe, bajki Ezopa inspirowały również wielu późniejszych twórców różnych okresów literackich. W Polsce jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tego gatunku literackiego był oświeceniowy duchowny – Ignacy Krasicki, który, podobnie jak Ezop, w swoich bajkach piętnował niektóre ludzkie zachowania, starając się nadać im moralizatorski wydźwięk, a jako alegorię ludzkich cech wykorzystywał zwierzęta.

Za bajki Ezopa uznaje się, między innymi, takie tytuły jak: „Chłopiec, który wołał o pomoc”, „Pies w żłobie”, „Mysz wiejska i mysz miejska” czy „Wiatr północny i słońce”. Niestety, do czasów współczesnych bajki Ezopa nie przetrwały w niezmienionej formie. Z twórczością Ezopa nierozerwanie związane jest pojęcie „język ezopowy”. Oznacza to sposób mówienia/pisania, w którym prawdziwy przekaz przedstawiony jest w sposób zamaskowany. Przykłady języka ezopowego można znaleźć, na przykład, w „Lalce” Bolesława Prusa.