Antyczna sztuka wojenna. Tom 1

Hans Delbrück, urodzony 11 listopada 1848 roku w Bergen na Rugii, to polityk o międzynarodowej renomie, uznawany za pierwszego nowoczesnego historyka wojskowości. Swoją edukację rozpoczął w 1868 roku, studiując na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn, a jednocześnie wziął udział jako ochotnik w wojnie francusko-pruskiej w 1870 roku. W 1874 roku został nauczycielem Waldemara, syna Fryderyka Wilhelma. W latach 1882–1885 zasiadał w pruskiej Izbie Posłów jako reprezentant konserwatywnej Freikonservative Partei, a od 1884 do 1890 był członkiem Reichstagu. Angażował się w polityczne dyskusje i mobilizował w opozycji do polityki pruskiego rządu, szczególnie w kwestiach związanych z Polakami i Duńczykami.

W 1885 roku objął stanowisko profesora historii współczesnej na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie jego praca była bardzo ceniona. Delbrück od 1883 roku współwydawał Preussische Jahrbücher, kontynuując to dzieło do 1920 roku. W swoich badaniach nad historią wojskowości nawiązywał do pracy Carla von Clausewitza, którego uważał za mentora. Jego innowacyjne podejście, które łączyło dekonstrukcję z nowym budowaniem teorii, często budziło kontrowersje i prowokowało dyskusje wśród współczesnych mu historyków.

Delbrück napisał wiele wpływowych prac, w tym "Historię sztuki wojennej w ramach politycznej historii" oraz inne dzieła o charakterze porównawczym i monograficznym, takie jak "Die Perserkriege und die Burgunderkriege" (1887) oraz "Die Strategie des Perikles erläutert durch die Strategie Friedrichs des Grossen" (1890). Jego inne znane publikacje to "Das Leben des Feldmarschalls Grafen Neithardt von Gneisenau" (1894), "Bismarcks Erbe" (1915), "Krieg und Politik" (1918) i "Die Polenfrage" (1894).

Podczas I wojny światowej aktywnie uczestniczył w dyskusjach na temat strategii prowadzenia wojny, a także wziął udział w konferencji pokojowej w Wersalu, gdzie podpisano traktat pokojowy. Zdecydowanie sprzeciwiał się teorii, jakoby Niemcy przegrały wojnę z powodu rzekomego "ciosu w plecy" zadawanego przez Żydów i komunistów. Hans Delbrück przeszedł na emeryturę w 1920 roku i zmarł 14 lipca 1929 roku w Berlinie.