Ania z Zielonego Wzgórza. Twoje lektury

Jakże przyjemnie było spędzić chwilę z Anią i jej wspaniałymi towarzyszami w tym małym klasyku od mojej ulubionej autorki! Jaką czystą radością było uchwycenie piękna Wyspy Księcia Edwarda. Jako dziecko i nastolatka niesłusznie założyłam, że ta książka mnie nie zainteresuje. Kiedy byłam już na tyle dorosła, by wiedzieć lepiej, myślałam, że jestem zbyt dojrzała, by sięgnąć po tę książkę.
Ania z Zielonego Wzgórza przemówi do czytelnika, który ceni sobie znakomite pisarstwo i żywe postacie, który rozkoszuje się przeniesieniem w inny czas i miejsce oraz tego, który lubi fantastyczną historię. Krótko mówiąc, ta książka powinna zadowolić niemal każdego!
Nie sposób nie zakochać się w Ani. To przyjaciółka, o której zawsze marzyłeś, córka, która wniesie do twojego życia tak bardzo potrzebne światło, uczennica, którą każdy nauczyciel mógłby z dumą uczyć. Jest zabawna, pomysłowa, błyskotliwa i bardzo gadatliwa. Ubolewa nad swoimi rudymi włosami, przeprasza za to, że była dla Maryli "wielką próbą", i zawsze potrafi dostrzec pozytywy we wszystkim.
Były chwile, kiedy chciałam się z nią śmiać i takie, kiedy chciało mi się płakać. Kiedy Ania po raz pierwszy przybyła na Zielone Wzgórze, dowiedziała się, że to wszystko było pomyłką. Maryla i Mateusz Cuthbertowie chcieli bowiem adoptować chłopca, który pomagałby w pracach domowych. Mała dziewczynka nie była im potrzebna. Prawie mnie to zmiażdżyło, kiedy Ania zakochała się w Zielonym Wzgórzu tylko po to, by dowiedzieć się, że zostanie odrzucona i odwieziona z powrotem do sierocińca. To, co dzieje się później, roztopi nawet najbardziej zatwardziałe serca.
Niektórzy mogą powiedzieć, że ta książka jest zbyt zdroworozsądkowa, zbyt urocza, a może nawet zbyt nierealistyczna. Muszę przyznać, że nie są to wystarczające powody, aby pominąć lekturę tej czarującej powieści! Jej akcja nie toczy się wczoraj, więc nie spodziewałam się problemów i kłopotów dnia dzisiejszego. Wydarzenia rozgrywają się na idyllicznej wyspie, więc piękna sceneria, w której się zanurzyłam, wydała mi się w pełni wiarygodna. Ania nie jest idealną dziewczynką, a każda z postaci ma swoje wady. Nie każda opowieść musi być pełna smutku i przygnębienia, aby otrzymać wszystkie gwiazdki! Czasami trzeba po prostu usiąść wygodnie, zrelaksować się i oddać się drobnym przyjemnościom w życiu. Wszystkim nam przydałaby się lekcja optymizmu z książki Ania z Zielonego Wzgórza!

Jakże przyjemnie było spędzić chwilę z Anią i jej wspaniałymi towarzyszami w tym małym klasyku od mojej ulubionej autorki! Jaką czystą radością było uchwycenie piękna Wyspy Księcia Edwarda. Jako dziecko i nastolatka niesłusznie założyłam, że ta książka mnie nie zainteresuje. Kiedy byłam już na tyle dorosła, by wiedzieć lepiej, myślałam, że jestem zbyt dojrzała, by sięgnąć po tę książkę.
Ania z Zielonego Wzgórza przemówi do czytelnika, który ceni sobie znakomite pisarstwo i żywe postacie, który rozkoszuje się przeniesieniem w inny czas i miejsce oraz tego, który lubi fantastyczną historię. Krótko mówiąc, ta książka powinna zadowolić niemal każdego!
Nie sposób nie zakochać się w Ani. To przyjaciółka, o której zawsze marzyłeś, córka, która wniesie do twojego życia tak bardzo potrzebne światło, uczennica, którą każdy nauczyciel mógłby z dumą uczyć. Jest zabawna, pomysłowa, błyskotliwa i bardzo gadatliwa. Ubolewa nad swoimi rudymi włosami, przeprasza za to, że była dla Maryli "wielką próbą", i zawsze potrafi dostrzec pozytywy we wszystkim.
Były chwile, kiedy chciałam się z nią śmiać i takie, kiedy chciało mi się płakać. Kiedy Ania po raz pierwszy przybyła na Zielone Wzgórze, dowiedziała się, że to wszystko było pomyłką. Maryla i Mateusz Cuthbertowie chcieli bowiem adoptować chłopca, który pomagałby w pracach domowych. Mała dziewczynka nie była im potrzebna. Prawie mnie to zmiażdżyło, kiedy Ania zakochała się w Zielonym Wzgórzu tylko po to, by dowiedzieć się, że zostanie odrzucona i odwieziona z powrotem do sierocińca. To, co dzieje się później, roztopi nawet najbardziej zatwardziałe serca.
Niektórzy mogą powiedzieć, że ta książka jest zbyt zdroworozsądkowa, zbyt urocza, a może nawet zbyt nierealistyczna. Muszę przyznać, że nie są to wystarczające powody, aby pominąć lekturę tej czarującej powieści! Jej akcja nie toczy się wczoraj, więc nie spodziewałam się problemów i kłopotów dnia dzisiejszego. Wydarzenia rozgrywają się na idyllicznej wyspie, więc piękna sceneria, w której się zanurzyłam, wydała mi się w pełni wiarygodna. Ania nie jest idealną dziewczynką, a każda z postaci ma swoje wady. Nie każda opowieść musi być pełna smutku i przygnębienia, aby otrzymać wszystkie gwiazdki! Czasami trzeba po prostu usiąść wygodnie, zrelaksować się i oddać się drobnym przyjemnościom w życiu. Wszystkim nam przydałaby się lekcja optymizmu z książki Ania z Zielonego Wzgórza!

Ukochana, klasyczna powieść z 1908 r. o sierotce, która przez pomyłkę trafia do domu na Wyspie Księcia Edwarda starzejącego się rodzeństwa, Mateusza i Maryli Cuthbertów, którzy chcieli osieroconego chłopca do pomocy Mateuszowi w pracach domowych. Po początkowym zamieszaniu związanym z odesłaniem Ani z powrotem do sierocińca i otrzymaniem chłopca, o którego im chodziło, serca miękną, a Ania zaczyna zmieniać ich życie w sposób, który okazuje się bardzo dobry dla wszystkich zainteresowanych.
Ania ma jedenaście lat, gdy po raz pierwszy trafia na Zielone Wzgórze, na kartach powieści śledzimy jej przygody przez następne pięć lat. Jest to powieść epizodyczna, z zapadającymi w pamięć postaciami. Ania jest gadułą o niezwykle bujnej wyobraźni, jest namiętna i szczera. Maryla i Mateusz są tak dobrze nakreśleni, że mam wrażenie, jakbym ich naprawdę znała. I jeszcze kolega Ani z klasy, Gilbert, który do końca życia żałuje, że początkowo dokuczał Ani z powodu jej rudego koloru włosów.
Ta powieść ma zdrowe poczucie humoru, które odróżnia ją od większości literatury z tego okresu i sprawia, że nie jest zbyt lepka od słodyczy. Jest naprawdę urocza, zawiera świetne spostrzeżenia na temat ludzkiej natury i piękne opisy. To historia, która poprawia samopoczucie i jest świetną lekturą!
Ania z Zielonego Wzgórza doczekała się mnóstwa kontynuacji i pięciu innych powieści, nie wspominając o licznych adaptacjach filmowych i telewizyjnych. Nie wszystkie sequele są tak wspaniałe jak ten - zaczynają się robić coraz bardziej ckliwe - ale jeśli spodobała Ci się książka Ania z Zielonego Wzgórza, polecam Ci kolejne części serii.

Ukochana, klasyczna powieść z 1908 r. o sierotce, która przez pomyłkę trafia do domu na Wyspie Księcia Edwarda starzejącego się rodzeństwa, Mateusza i Maryli Cuthbertów, którzy chcieli osieroconego chłopca do pomocy Mateuszowi w pracach domowych. Po początkowym zamieszaniu związanym z odesłaniem Ani z powrotem do sierocińca i otrzymaniem chłopca, o którego im chodziło, serca miękną, a Ania zaczyna zmieniać ich życie w sposób, który okazuje się bardzo dobry dla wszystkich zainteresowanych.
Ania ma jedenaście lat, gdy po raz pierwszy trafia na Zielone Wzgórze, na kartach powieści śledzimy jej przygody przez następne pięć lat. Jest to powieść epizodyczna, z zapadającymi w pamięć postaciami. Ania jest gadułą o niezwykle bujnej wyobraźni, jest namiętna i szczera. Maryla i Mateusz są tak dobrze nakreśleni, że mam wrażenie, jakbym ich naprawdę znała. I jeszcze kolega Ani z klasy, Gilbert, który do końca życia żałuje, że początkowo dokuczał Ani z powodu jej rudego koloru włosów.
Ta powieść ma zdrowe poczucie humoru, które odróżnia ją od większości literatury z tego okresu i sprawia, że nie jest zbyt lepka od słodyczy. Jest naprawdę urocza, zawiera świetne spostrzeżenia na temat ludzkiej natury i piękne opisy. To historia, która poprawia samopoczucie i jest świetną lekturą!
Ania z Zielonego Wzgórza doczekała się mnóstwa kontynuacji i pięciu innych powieści, nie wspominając o licznych adaptacjach filmowych i telewizyjnych. Nie wszystkie sequele są tak wspaniałe jak ten - zaczynają się robić coraz bardziej ckliwe - ale jeśli spodobała Ci się książka Ania z Zielonego Wzgórza, polecam Ci kolejne części serii.