Aleja włókniarek

"Aleja Włókniarek" to opowieść o losach kobiet zatrudnionych w łódzkich przędzalniach, które poświęciły swoje zdrowie, by zasilić fortuny przemysłowców i przyczynić się do rozwoju idei emancypacji. Historia Łodzi, w formie, którą znamy dzisiaj, rozpoczyna się dopiero w 1820 roku, kiedy to władze Królestwa Polskiego zdecydowały się na rozwinięcie na terenie dawnej osady centrum włókiennictwa. Ten moment zapoczątkował dynamiczną, pełną wzlotów i upadków historię fortun, fabryk oraz przędzalni, którą tak realistycznie przedstawił Władysław Reymont w "Ziemi obiecanej". Jednakże to kobiety były kluczowymi uczestniczkami tego procesu, choć często pomijane.

Książka skupia się na ich trudnym losie, w którym już jako nastolatki zmuszone były podjąć wyczerpującą pracę, a życie upływało w rytmie fabrycznego zegara. Ich codzienność toczyła się pomiędzy fabryką, szpitalem a cmentarzem, naznaczona ubóstwem, chorobami i upokorzeniami. Kobiety te, mimo że często wykorzystywane przez przełożonych, zaczęły walkę o swoje prawa oraz prawa wszystkich pracowników.

Autorka, Marta Madejska, podjęła się próby odkrycia, kim były te kobiety, skąd pochodziły i dlaczego zdecydowały się pozostać w Łodzi, miejscu niesprzyjającym łatwemu życiu. Dotychczas brakowało szczegółowej analizy tego tematu w literaturze. Madejska opisuje "fabryczne dziewczyny", które stały się fundamentem dla fortun i budowy wspaniałych pałaców oraz odbudowy łódzkiego przemysłu po drugiej wojnie światowej.