„A więc wojna!”. Polacy i polskość wobec agresji niemiecko-sowieckiej we wrześniu 1939 roku

Wrzesień 1939 roku nie tylko zainicjował II wojnę światową, najkrwawszy konflikt zbrojny w historii, ale również oznaczał początek głębokich zmian w zachodniej cywilizacji. Niemiecka i sowiecka agresja na Polskę doprowadziła do dezintegracji starego porządku europejskiego, wprowadzając przeobrażenia kulturowe na skalę globalną. Chociaż zakończenie wojny przyniosło upadek narodowego socjalizmu, na jego miejsce rozlało się równie niebezpieczne, nihilistyczne i zbrodnicze zwarcie ideologii marksistowskiej, zastępując dotychczasowe wartości zachodnie. Te przesunięcia ideologiczne wpłynęły w szczególny sposób na Europę Środkowo-Wschodnią, a dla Polski miały wyjątkowo dotkliwe skutki, stawiając polskość w obliczu fundamentalnych zagrożeń.

Pomimo propagandowych sloganów, fakty historyczne pozostają niepodważalne. Po wojnie Polska nie tylko zmieniła swoje granice, ale również została znacząco pomniejszona terytorialnie. Było to szokujące dla wielu ówczesnych polityków, jako że sojusznicy, zwłaszcza Brytyjczycy, potraktowali Polskę – kiedyś lojalnego sprzymierzeńca wspierającego obronę Wielkiej Brytanii – zaskakująco nieprzychylnie. Finalnie, Polska, w przeciwieństwie do propagandowych twierdzeń ze strony komunistów, nie znalazła się w gronie zwycięzców, lecz wśród tych, którzy najbardziej ucierpieli na skutek konfliktu.