11.22.63

Stephen King, pomimo tego, że jest popularny, nigdy nie jest traktowany jako poważny autor, literacki klasyk. Nie rozumiem dlaczego jego powieści np. nie omawia się w szkołach. Myślę, że to dlatego, że King tworzy głównie literaturę z gatunku science-fiction, horroru. Dla mnie Kingowi udaje się to, co udaje się bardzo niewielu autorom – wykorzystuje ramy gatunkowe, by stworzyć literaturę, która ma w sobie cechy najlepszej literatury „klasycznej”.
"11.22.63” nie jest tu wyjątkiem. Odwlekałem przeczytanie tej książki przez ostatnie kilka lat, pomimo tego, że jestem ogromnym fanem twórczości Kinga. Po części dlatego, że to kolos mający ponad 800 stron, a po części dlatego, że nie przepadam za amerykańską historią XX wieku, a ta wydawała się być tutaj na pierwszym planie. Jednak po raz kolejny znalazłem się w sytuacji, w której czytam książkę, którą zawsze chciałem przeczytać i ogromnie żałuję, że nie wziąłem się za nią wcześniej.
Ta książka jest fantastyczna. Uwielbiam to, że ta książka flirtuje z wieloma gatunkami jednocześnie. To niezwykle dobrze opracowana fikcja historyczna; to fascynujące spojrzenie na science fiction o podróżach w czasie; to thriller o małym miasteczku; to także ciepła i zabawna historia miłosna.
Jeśli jeszcze nie wiecie, książka ta opowiada o niejakim Jake'u Eppingu, który - za sprawą swojego przyjaciela Ala - odkrywa portal, który przenosi go do roku 1958. Przejmuje obsesyjną misję swojego przyjaciela, który przez wiele lar starał się zapobiec zamachowi na Kennedy'ego. Pod zmienionym imieniem i nazwiskiem rozpoczyna nowe życie w przeszłości, w świecie pełnym wielkich amerykańskich samochodów, rock'n'rolla, bezwstydnego rasizmu, seksizmu i homofobii.
Widać, jak wiele badań przeprowadził King. Maluje skomplikowany portret tych czasów – z jednej strony przedstawia ekscytującą, marzycielską epokę, w której wszystko jest możliwe, a z drugiej strony pokazuje jej ciemniejszą stronę: segregację rasową, wszechobecny seksizm i homofobię. Nic w tej powieści nie jest czarno-białe, a autor nie popada w egzaltację typu "spójrzcie, kiedyś to były czasy…”.
King ma ten niezwykły talent do przekształcania najbardziej fantastycznych i epickich fabuł z rozmachem w historie o ludziach, którzy wydają się bardzo realni. W 11.22.63.” pisze szczegółowe i szczere portrety postaci, dzięki czemu stają się one tak żywe i realistyczne, wiarygodne i pełne wad, że z łatwością wierzymy we wszystko, co im się przydarza. Podoba mi się też wszechobecny humor w tej powieści. Cieszę się, że w końcu przeczytałem tę książkę. Te 800 stron zleciało zadziwiająco szybko.

"11.22.63” to prawdopodobnie najbardziej epicka książka mistrza horroru, Stephena Kinga. Na ponad 800 stronach King kreśli portret epoki, która dawno już przeminęła. Osią fabularną zaś jest misja Jake’a Eppinga, podróżnika w czasie, który podejmuje się próby zatrzymania zamachu na prezydenta J. F. Kennedy’ego.
Podobała mi się rozbudowana fabuła tej książki. Czułem się jakbym miał do czynienia z pięcioma różnymi powieściami zmieszczonymi w jednej. Każda z nich sama w sobie byłaby interesującą historią, ale żadna z nich nie zyskałaby na wartości, gdyby nie została połączona z pozostałymi. Myślę, że niektórzy mogą uznać, że jest tego za dużo lub że miejscami historia się przeciąga. Mnie się to jednak nie zdarzyło, ale na pewno rozumiem, jeśli niektórzy tak uważają. Kilka razy miałem wrażenie, że historia zaczyna się od nowa, a już tyle się wydarzyło. Ale ostatecznie podobała mi się książka jako całość.
Jestem pod wielkim wrażeniem odwzorowania epoki w tej powieści. Stephen King mówił niejednokrotnie, że to książka, na którą poświęcił najwięcej czasu i energii, by wykonać research. Efekt jest fenomenalny – czytając ją, można się na serio poczuć jakbyśmy wylądowali w latach 60. w Stanach Zjednoczonych.
To nie jest horror, więc jeśli ktoś nie czytał wcześniej Kinga, a chce zacząć przygodę z książką dla niego charakterystyczną, to powinien wrócić raczej do "Carrie” albo "Miasteczka Salem”. Ale ponieważ nie jest to prawdziwy horror, a bardziej fikcja historyczna/science fiction, myślę, że niektórym osobom, które do tej pory nie przepadały za tym autorem, może się ta książka bardzo spodobać. Jest w niej kilka charakterystycznych cech, które pojawiają się w prawie każdej jego powieści (oczywiście, że zły bohater musi nienawidzić zwierząt…), ale oprócz tego jest to mocno inna powieść w jego dorobku.
Na koniec dodam, że czytałem książkę w oryginale, więc nie mam pojęcia jak wypada polskie tłumaczenie. Co jak co, ale King w języku angielskim wypada lepiej (to moja druga książka tego autora, którą czytam w taki sposób).
Polecam tę książkę. Jeśli jesteście gotowi na ponad 800-stronicową, wielowątkową przygodę, to nie będziecie niezadowoleni. Myślę, że spokojnie „11.22.63” jest idealną książką, by sięgnąć po nią od czasu do czasu. Niekoniecznie trzeba ją czytać jednym ciągiem – o ile zdołacie się od niej oderwać.

Stephen King, pomimo tego, że jest popularny, nigdy nie jest traktowany jako poważny autor, literacki klasyk. Nie rozumiem dlaczego jego powieści np. nie omawia się w szkołach. Myślę, że to dlatego, że King tworzy głównie literaturę z gatunku science-fiction, horroru. Dla mnie Kingowi udaje się to, co udaje się bardzo niewielu autorom – wykorzystuje ramy gatunkowe, by stworzyć literaturę, która ma w sobie cechy najlepszej literatury „klasycznej”.
"11.22.63” nie jest tu wyjątkiem. Odwlekałem przeczytanie tej książki przez ostatnie kilka lat, pomimo tego, że jestem ogromnym fanem twórczości Kinga. Po części dlatego, że to kolos mający ponad 800 stron, a po części dlatego, że nie przepadam za amerykańską historią XX wieku, a ta wydawała się być tutaj na pierwszym planie. Jednak po raz kolejny znalazłem się w sytuacji, w której czytam książkę, którą zawsze chciałem przeczytać i ogromnie żałuję, że nie wziąłem się za nią wcześniej.
Ta książka jest fantastyczna. Uwielbiam to, że ta książka flirtuje z wieloma gatunkami jednocześnie. To niezwykle dobrze opracowana fikcja historyczna; to fascynujące spojrzenie na science fiction o podróżach w czasie; to thriller o małym miasteczku; to także ciepła i zabawna historia miłosna.
Jeśli jeszcze nie wiecie, książka ta opowiada o niejakim Jake'u Eppingu, który - za sprawą swojego przyjaciela Ala - odkrywa portal, który przenosi go do roku 1958. Przejmuje obsesyjną misję swojego przyjaciela, który przez wiele lar starał się zapobiec zamachowi na Kennedy'ego. Pod zmienionym imieniem i nazwiskiem rozpoczyna nowe życie w przeszłości, w świecie pełnym wielkich amerykańskich samochodów, rock'n'rolla, bezwstydnego rasizmu, seksizmu i homofobii.
Widać, jak wiele badań przeprowadził King. Maluje skomplikowany portret tych czasów – z jednej strony przedstawia ekscytującą, marzycielską epokę, w której wszystko jest możliwe, a z drugiej strony pokazuje jej ciemniejszą stronę: segregację rasową, wszechobecny seksizm i homofobię. Nic w tej powieści nie jest czarno-białe, a autor nie popada w egzaltację typu "spójrzcie, kiedyś to były czasy…”.
King ma ten niezwykły talent do przekształcania najbardziej fantastycznych i epickich fabuł z rozmachem w historie o ludziach, którzy wydają się bardzo realni. W 11.22.63.” pisze szczegółowe i szczere portrety postaci, dzięki czemu stają się one tak żywe i realistyczne, wiarygodne i pełne wad, że z łatwością wierzymy we wszystko, co im się przydarza. Podoba mi się też wszechobecny humor w tej powieści. Cieszę się, że w końcu przeczytałem tę książkę. Te 800 stron zleciało zadziwiająco szybko.

"11.22.63” to prawdopodobnie najbardziej epicka książka mistrza horroru, Stephena Kinga. Na ponad 800 stronach King kreśli portret epoki, która dawno już przeminęła. Osią fabularną zaś jest misja Jake’a Eppinga, podróżnika w czasie, który podejmuje się próby zatrzymania zamachu na prezydenta J. F. Kennedy’ego.
Podobała mi się rozbudowana fabuła tej książki. Czułem się jakbym miał do czynienia z pięcioma różnymi powieściami zmieszczonymi w jednej. Każda z nich sama w sobie byłaby interesującą historią, ale żadna z nich nie zyskałaby na wartości, gdyby nie została połączona z pozostałymi. Myślę, że niektórzy mogą uznać, że jest tego za dużo lub że miejscami historia się przeciąga. Mnie się to jednak nie zdarzyło, ale na pewno rozumiem, jeśli niektórzy tak uważają. Kilka razy miałem wrażenie, że historia zaczyna się od nowa, a już tyle się wydarzyło. Ale ostatecznie podobała mi się książka jako całość.
Jestem pod wielkim wrażeniem odwzorowania epoki w tej powieści. Stephen King mówił niejednokrotnie, że to książka, na którą poświęcił najwięcej czasu i energii, by wykonać research. Efekt jest fenomenalny – czytając ją, można się na serio poczuć jakbyśmy wylądowali w latach 60. w Stanach Zjednoczonych.
To nie jest horror, więc jeśli ktoś nie czytał wcześniej Kinga, a chce zacząć przygodę z książką dla niego charakterystyczną, to powinien wrócić raczej do "Carrie” albo "Miasteczka Salem”. Ale ponieważ nie jest to prawdziwy horror, a bardziej fikcja historyczna/science fiction, myślę, że niektórym osobom, które do tej pory nie przepadały za tym autorem, może się ta książka bardzo spodobać. Jest w niej kilka charakterystycznych cech, które pojawiają się w prawie każdej jego powieści (oczywiście, że zły bohater musi nienawidzić zwierząt…), ale oprócz tego jest to mocno inna powieść w jego dorobku.
Na koniec dodam, że czytałem książkę w oryginale, więc nie mam pojęcia jak wypada polskie tłumaczenie. Co jak co, ale King w języku angielskim wypada lepiej (to moja druga książka tego autora, którą czytam w taki sposób).
Polecam tę książkę. Jeśli jesteście gotowi na ponad 800-stronicową, wielowątkową przygodę, to nie będziecie niezadowoleni. Myślę, że spokojnie „11.22.63” jest idealną książką, by sięgnąć po nią od czasu do czasu. Niekoniecznie trzeba ją czytać jednym ciągiem – o ile zdołacie się od niej oderwać.