Żywe cienie

Jakie jest oblicze dzisiejszego świata? Coraz częściej gonimy za materialnymi dobrami, lecz w tej pogoni niejednokrotnie krzywdzimy innych lub sami stajemy się ofiarami. Relacje z sąsiadami sprowadzają się często do wzajemnego uprzykrzania sobie życia lub zmuszają nas do zaakceptowania rzeczywistości, kosztem własnego spokoju ducha.

Barbara Wrzesińska w swoich wierszach nie unika trudnych tematów. Jej poezja jest przesiąknięta melancholią, poczuciem niemocy i czasami rezygnacji, chociaż nie brakuje w niej również iskier nadziei, które zachęcają do walki o lepsze jutro. Pisze o przemijaniu młodości, o utracie cennego czasu i nieuchronnej śmierci. Każdy z jej utworów niesie w sobie odrobinę tego smutku, który nosimy w sercu: rozczarowanie życiem, światem i ludźmi wokół nas. Autorka zwraca uwagę na degradację środowiska, obojętność na cierpienie zwierząt, konsumpcjonizm, a także na niespełnioną miłość.

Mimo wszystko, wielu z tych wierszy towarzyszy nadzieja na lepsze jutro. Smutek często miesza się z drobnymi radościami, a przekonanie o istnieniu lepszego świata i lepszej przyszłości wciąż żyje w sercu autorki.