Zawsze gdzieś jest noc

Poeta dąży do odnalezienia siebie w złożoności relacji z otoczeniem, z innymi ludźmi oraz wymiarem transcendentalnym. W kolejnych momentach oświecenia i objawienia odkrywa powody, by choć częściowo zaakceptować życie. Oscylacja między wiarą a zwątpieniem, nadzieją a rozczarowaniem, iluzją a kapitulacją powoduje zmienność wartości, co z kolei minimalizuje pociąg do moralizatorskich uwag, sprzyjając wyrażaniu emocji w formie lirycznego wyrazu. Z tego powodu poezja Zbigniewa Chojnowskiego przyjmuje formę kalejdoskopu różnorodnych przemyśleń, gdzie dynamiczna narracja oscyluje w rytmie kalendarza i sekwencji różnych momentów istnienia, tworząc strukturę niemal dziennikową. To przypadkowość zdarzeń kieruje meandrującym biegiem życia, które nie daje się ująć w jednolitą formę poetycką.