Zapisy codzienności

Książka bada rolę i znaczenie dwóch form wyrazu w kulturze oraz codziennym życiu XIX wieku: dzienników choroby i szkicowników malarskich, jako dowodów zwrotu ku sferze prywatnej. Nie ograniczało się to wyłącznie do zawodowych artystów, ale obejmowało także amatorów z różnych grup społecznych, bez względu na płeć i wiek. Opierając się na wcześniej nieznanych materiałach archiwalnych, praca przedstawia skalę tego zjawiska i jego wagę, analizując również konkretne przykłady, takie jak dziennik choroby Wandy Czartoryskiej oraz szkicowniki rodziny Branickich, które zawierają nieznane prace młodego Wojciecha Kossaka. Publikacja ukazuje różnorodność form tych wyrazów oraz przemiany, jakim podlegały.