Zagajewski. Poezja rozmawia z filozofią

Książka stanowi zbiór różnorodnych analiz i esejów, które wnikliwie przyglądają się twórczości Adama Zagajewskiego, skupiając się na jego dialogu między poezją a filozofią. Autorki i autorzy podejmują nieoczywiste wątki, które wcześniej pozostawały niezgłębione, odsłaniając skomplikowaną artystyczną i filozoficzną spuściznę Zagajewskiego. Wzbogacają jednocześnie obraz poety jako człowieka, pokazując, że jego twórczość pozostaje niewyczerpanym źródłem inspiracji i refleksji. Zanurzenie się w jego dziełach sprawia, że odkrywamy zarazem radość i żal związany z jego utratą, ponieważ zawsze pozostaje w nich więcej do odkrycia.

Każdy z esejów rzuca nowe światło na relacje między poezją a filozofią w twórczości Zagajewskiego i może posłużyć jako cenny punkt wyjścia dla dalszych badań. Autorzy analiz dostrzegają, że poezja i eseistyka Zagajewskiego są znaczącym głosem w filozoficznych dyskusjach na temat natury języka, realizmu, znaczenia emocji w poznaniu czy wpływu różnych nurtów filozoficznych, zwłaszcza fenomenologii, na literaturę. Teksty te poszukują uniwersalnego języka, w którym tradycyjne podziały na dziedziny akademickie i kulturowe zostają przekroczone, podkreślając, że mądrość istnieje zarówno w poezji, jak i filozofii czy religii. Prace te wpisują się w model humanistyki integralnej, w którym najważniejsze są głębokie refleksje nad kondycją ludzką, przewyższające metodologiczny puryzm.