Zadupia

Powieść "Zadupia" Antonia Lobo Antunesa, uznawana za jego arcydzieło, przedstawia przejmującą opowieść portugalskiego lekarza, który mierzy się z traumatycznymi wspomnieniami wojennymi. Niczym dawni żeglarze, odnajduje ukojenie w dzieleniu się swoją historią z każdym, kto zechce go wysłuchać. Lobo Antunes, czerpiąc inspirację z twórczości takich pisarzy jak William Faulkner i Gabriel Garcia Marquez, tworzy niesamowitą mozaikę słów, nadając swojej prozie poetycki rytm i niezwykły wdzięk.

Główny bohater świeżo powrócił do Lizbony po ciężkiej służbie wojskowej w Angoli. Wieczór spędzony w towarzystwie anonimowej ukochanej staje się czasem bolesnych wyznań o przeżyciach, które wciąż go prześladują. Narracja, nie do końca zgodna z liniowym porządkiem, przez co przypomina gorączkowy sen, pozwala Lobo Antunesowi tworzyć bogatą tkankę literacką, w której odkrywamy zarówno uroki Portugalii po obaleniu dyktatury, jak i brutalną rzeczywistość wojennego frontu.

Powieść wyróżnia się nie tylko swoją poetycką i gęstą narracją, ale także umiejętnością uchwycenia zarówno dramatycznych, jak i absurdalnych momentów, co czyni ją jednym z najwybitniejszych współczesnych dzieł literatury wojennej. Nie brakuje w niej także krytycznego spojrzenia na narodowo-katolicką dyktaturę, która naznaczyła historię Portugalii pod rządami Salazara.