Zabójczynie. Kobiety, które niosły chaos i śmierć

Jakie są metody zabijania stosowane przez kobiety? Czy ich okrucieństwo dorównuje mężczyznom, a może różni się w sposobie działania? Czy ich zbrodnie są starannie planowane, czy raczej popełniane pod wpływem silnych emocji? Jakie motywy nimi kierują i co sprawia, że decydują się na takie czyny? Tematyka współczesnych zbrodniarek zyskuje ogromną popularność w programach i podcastach. Przez wiele miesięcy media żyły historią matki Madzi z Sosnowca. Ale jak wyglądały przypadki sprzed stulecia, kiedy powszechnie wierzono, że kobiety nie mają zdolności do popełniania zbrodni? Czy były równie bezlitosne i przebiegłe, jak potwory, za jakie uznawano niektórych mężczyzn? Ich nazwiska mogą być nieznane, lecz okrucieństwo ich czynów nie pozostawia obojętnym. Wśród nich znajdowały się pielęgniarki eksperymentujące na swoich pacjentach oraz opiekunki, które zabijały pozostawione pod ich opieką dzieci. Była też czarna wdowa, która stała się symbolem okrucieństwa, oraz esesmanka siejąca terror. Pojawiały się również seryjne trucicielki o pozornie przyjaznym usposobieniu. Dzieciobójczyni z przedwojennej Łodzi i matka, której obsesja na punkcie syna doprowadziła do tragedii, to tylko niektóre z takich przerażających postaci. Trudno nie odczuć dreszczu na plecach, słysząc o takich historiach.