Wzloty i upadki mojego życia

Życie pełne wzlotów i upadków to doskonałe podsumowanie moich licznych doświadczeń. Z dzieciństwa pamiętam nasze lekcje o najwyższej górze świata w szkole w Ahornach, a także momenty, gdy z bratem śledziliśmy przez radio, jak trzej saksońscy alpiniści zdobywają Große Zinne. Nigdy nie śniło mi się, że sam kiedyś zdobędę Mount Everest, a tym bardziej, że będę miał możliwość zapisywać się na kartach historii alpinizmu. Najpierw jako partner wspinaczkowy Reinholda Messnera podczas jego wypraw na wszystkie czternaście ośmiotysięczników, a potem, samotnie bijąc rekord najkrótszego czasu wejścia na Mount Everest. Zjazdy na nartach ze szczytów Nanga Parbat i Everestu, czy też wytyczanie nowej trasy na Jasembie, stały się częścią mojego dorobku.

Długie lata spędziłem, koncentrując się na rekordach, rywalizacji i szybkości, co było często błogosławieństwem, ale i przekleństwem. Zbyt wielu moich towarzyszy zginęło w górach, w tym także bliscy przyjaciele. Przeżycie takiej tragedii zmienia wszystko, a powrót w miejsce, gdzie doszło do wypadku, stał się dla mnie sposobem na stawienie czoła przeszłości. Po 25 latach udało mi się ponownie pojawić pod Manaslu, która wcześniej była dla mnie symbolem katastrofy. To właśnie na tej „Górze Ducha” w 1991 roku, Carlo Großrubatscher zginął, odpadając niespodziewanie, a Friedl Mutschlechner, stojąc tuż obok mnie, został uderzony piorunem. Myśląc o przeszłości, zastanawiam się, czy mogliśmy uniknąć tej tragedii, ale i błędy są nieodłączną częścią alpinizmu.

Hans Kammerlander, Prolog