Wykłady o woli wiedzy. Wykłady w Coll?ge de France 1970–1971

Wznowienie serii wykładów Michela Foucaulta z Collège de France (1970-1984) przyciąga uwagę powrotem do jego pracy nad antykiem, która zyskała szczególne znaczenie w późniejszym etapie jego kariery. "Wykłady o woli wiedzy", będące pierwszym tomem tej serii, ukazują analizę starożytnej filozofii greckiej, koncentrującą się na istocie prawdy. Już na początku swojej działalności akademickiej jako profesor katedry "Historii systemów myśli", Foucault bada dynamikę relacji między prawdą, wiedzą, poznaniem a pragnieniem. Skupia się na kontrastujących ze sobą podejściach Arystotelesa, dla którego pragnienie i poznanie są kluczem do poszukiwań prawdy, oraz Nietzschego, którego myśl podważa tę więź, ujawniając grę woli mocy i pozoru kryjącą się w dążeniu do wiedzy. Aby klasyczna grecka koncepcja prawdy mogła się narodzić, konieczne było wykluczenie sofistów i ich sofizmatów. Foucault szczegółowo analizuje ten proces, ukazując, jak sofistyka, skupiona na materialności dyskursu, wprowadzała rewolucyjne zmiany w myśleniu filozoficznym. Stara się także przedstawić te zmiany w kontekście ewolucji prawnego dyskursu oraz greckiej struktury społecznej VII i VI wieku p.n.e., wpływających na relacje władzy i stosunki ekonomiczne. W tomie znajduje się również wykład "Wiedza Edypa", który Foucault wygłosił w 1972 roku na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku w Buffalo. W kontraście do psychoanalitycznej interpretacji Freuda, Edyp jest postrzegany jako nosiciel odmiennej wiedzy i władzy. Na znaczeniu zyskuje tu historyczny kontekst tworzenia nowych procedur prawdy, a nie sama natura pragnienia. Tłumaczeniem tego dzieła na język polski zajęła się Barbara Brzezicka.