Wrony

Książka, która zdobyła szerokie uznanie w Czechach, opowiada kameralną historię o kontrastach między światłem a mrokiem. W koronie starodawnego wiązu zagnieździła się wrona, przygotowująca się do swojego pierwszego gniazda na wiosnę. Po drugiej stronie ulicy, z dużego domu, przez okno patrzy dziewczyna o krótkich włosach, skupiona na obserwowaniu czarnego ptaka. Przy zimnej szybie śledzi każdy jego ruch, podczas gdy w niższym oknie domu nagle zapala się światło. Przy stole siedzą wtedy długowłosa dziewczyna, mężczyzna i kobieta, nieświadomi tego, co się dzieje na zewnątrz. Dziewczyna z krótkimi włosami nie odrywa wzroku od wrony, jakby wierząc, że ptak zrozumie niewidzialny dialog, który między nimi zachodzi.

Na pozór zwyczajna rodzina – dwunastoletnia Basia, jej starsza siostra Kasia i ich rodzice – skrywa pod powierzchnią napięte relacje pełne wzajemnych żali, nieporozumień i niedostatku empatii. Basia, przeżywająca okres dojrzewania, odkrywa w sobie duszę artystki, próbując rozwijać swój talent plastyczny. Jednak im bardziej stara się podążać własną ścieżką, tym silniej odczuwa rodzinną presję dążącą do przeciętności i braku życiowej aktywności.

Czy Basia uda się oswobodzić z krępujących ją ograniczeń? Czy jako społeczeństwo wypracowaliśmy skuteczne metody wspierania dzieci w ich rozwoju? Czy istnieje szansa na przezwyciężenie różnic dzielących rodziców i ich dzieci?