Wrocławska abrakadabra

Leonard Gabriel Kamiński w swoich opowiadaniach zabiera czytelników w podróż do surrealistycznego świata PRL-owskiego Wrocławia, pełnego zaskakujących zdarzeń i postaci. Wśród barwnego chaosu spotykamy mieszkańca magicznej budki telefonicznej, pisarza, który zamienia się losami z bohaterem niedokończonego dzieła, oraz chłopca, który podejmuje szaloną próbę pobicia rekordu przebywania pod ziemią. Przewijają się także sceny z cudownym dzieckiem o jednym oku, które żarliwym spojrzeniem wzbudza płomienie, czy ekstatyczne egzorcyzmy wypełnione ilościami wódki.

Kamiński swobodnie żongluje surrealizmem znanym z twórczości Henri Michaux, elementami horroru kojarzonymi z Julio Cortazarem i Stefanem Grabińskim, oraz magią dziecięcej wyobraźni. Wszystko to oparte jest na solidnym fundamencie realizmu, zabarwionego autobiograficznymi wątkami. Autor przetwarza szarą rzeczywistość za pomocą groteski pełnej kolorów, bawiąc się stylem i konwencjami literackimi. Choć jego narracja jest przesiąknięta ironią i humorem, pozostaje skoncentrowana na człowieku – delikatnym i kruchym wobec bezlitosnych praw historii, ale wciąż żądającym sprawiedliwości dla siebie i innych złamanych przez życie.