Wizerunek własny

W książce "Wizerunek własny" Freud szczegółowo ilustruje swoją naukową ewolucję, począwszy od pracy w wiedeńskich szpitalach, aż po kluczowy rozwój psychoanalizy. Na początku kariery skupiał się na leczeniu zaburzeń psychicznych za pomocą hipnozy. Dopiero w 1891 roku zyskuje możliwość zajęcia się działalnością naukową, czego efektem jest publikacja pierwszej książki zatytułowanej "O pojmowaniu afazji". Wkrótce zwraca uwagę na zagadnienia związane z seksualnością i porzuca hipnozę na rzecz nowej metody, znanej jako metoda katarktyczna, będącej zapowiedzią psychoanalizy.

Freud wnikliwie opisuje etapy rozwoju psychoanalizy: od teorii tłumienia, przez odkrycie koncepcji libido, zastosowanie metody przeniesienia, aż po analizy snów i czynności pomyłkowych. Później przechodzi do psychoanalitycznych interpretacji religii, którą postrzega jako zbiorową nerwicę natręctw, oraz kultury. W książce nie brakuje opisu dynamicznego rozwoju ruchu psychoanalitycznego, wskazując na lojalnych zwolenników jak Otto Rank czy Eugen Bleuler, oraz na tych, którzy odeszli od jego idei, jak Carl Gustav Jung czy Alfred Adler.