Wiosnę odwołano. Antologia dzienników pandemicznych

Strach przed nieznanym zawsze budzi zarówno lęk, jak i fascynację. To właśnie z tego powodu wiosenne pojawienie się epidemii oraz związane z nią zamknięcie były tak intensywnym przeżyciem. Na szczęście, wprowadzone obostrzenia nie objęły pisania, które dla wielu stało się ucieczką od trudnej rzeczywistości.

Instytut Literatury ogłosił konkurs na dzienniki pandemiczne, w ramach którego nadesłano aż 260 tekstów. W tej książce prezentowane są fragmenty 24 prac wybranych przez jury. Autorzy zastosowali różnorodne podejścia pisarskie, od analizy języka używanego do opisu epidemii, przez szczegółową dokumentację wydarzeń, po szczere wyznania o charakterze autoterapeutycznym. Zmagania z utratą pracy, skomplikowane relacje rodzinne, momenty rozstań i powrotów, nietypowe sytuacje związane ze zdalnym nauczaniem, nieoczekiwane radości z obecności rybików cukrowych i wyimaginowanych przyjaciół; intensywny zapach bzu, poszukiwanie sensu w literaturze oraz codzienne próby przetrwania w zmiennej i nieprzewidywalnej rzeczywistości. To wszystko składa się na intymne opowieści, zapisane z bólem, gniewem, czasem rezygnacją, ale także z humorem i nadzieją.

Możliwe, że ci, którzy twierdzą, iż pełne zrozumienie pandemii przyjdzie dopiero z czasem, mają rację. Jednak ktoś, kto będzie chciał głębiej wniknąć w nasz ówczesny stan ducha, będzie musiał sięgnąć po bezpośrednie relacje z tamtych dni, takie jak te zawarte w tej książce.