Wilcze noce

Vlado Zabot zadebiutował w 1986 roku zbiorem opowiadań zatytułowanym "Bukovska mati". Jest wszechstronnym pisarzem, który napisał już sześć powieści, z których najnowsza, "Ljudstvo lunja" ("Plemię Jastrzębia Bagiennego"), została opublikowana w tym roku. Jego trzecia powieść, "Wilcze noce", została po raz pierwszy wydana w Polsce dzięki przekładowi Marleny Grudy. Książka ta, opublikowana w 2000 roku w niemieckiej wersji językowej, przyniosła mu prestiżową nagrodę literacką Kresnik w 1997 roku, przyznawaną w Słowenii za najlepszą powieść roku.

"Wilcze noce" stanowią okres pełen tajemnic i magii, skupiając się na listopadowych i grudniowych nocach Adwentu. Zgodnie z przekazanymi opowieściami ludowymi z regionu Prekmurja w Słowenii, w tym czasie Ziemia i jej mieszkańcy są otwarci i podatni na wpływy kosmosu. To czas, który stawia człowieka w obliczu potężniejszych od niego sił. Inspiracją dla autora stała się naturalna fantastyka tego regionu, stanowiąca punkt wyjścia do psychologiczno-filozoficznych rozważań, nawiązujących do myśli Freuda, Fromma i Bataille'a. W sposób podobny do Bataille'a, zagłębia się w zawiłości relacji między śmiercią a erotyką, odkrywając przed czytelnikiem światy realne i wyimaginowane, gdzie miłość i śmierć splatają się w nierozerwalnym węźle. Tłumaczenie tej fascynującej powieści opracowała Marlena Gruda, a nad merytoryczną stroną czuwała Bożena Tokarz.