Wieczny Grunwald

"Moje życie, moja walka, moja klęska" to punkt wyjścia dla analizy twórczości Szczepana Twardocha. Powieść, będąca wznowieniem kluczowej dla jego kariery książki, zawiera także szczere posłowie samego autora. Twardoch przyznaje, że choć nie utożsamia się bezpośrednio ze swoimi bohaterami, każdy z nich odzwierciedla jego własne zmagania i dążenia do godności. Twardoch pisze o sobie, choć ukrywa się za literackimi postaciami takimi jak Paszko, Kostek Willemann, Jakub Szapiro czy Alois Pokora.

"Wieczny Grunwald", wydany po raz pierwszy w 2010 roku, jest często określany jako przełom w twórczości Twardocha. To w niej krytycy dostrzegają narodziny charakterystycznego stylu autora. Powieść ta po raz pierwszy kreuje bohaterów, którzy później pojawią się w jego kolejnych książkach. Dla Twardocha było to momentem przełomowym, który teraz wspomina w esejach do nowego wydania, odsłaniając swoje inspiracje i wewnętrzne walki, które stały się fundamentem jego sukcesu.

Twardoch na kartach "Wiecznego Grunwaldu" dzieli się swoim pochodzeniem, refleksjami na temat samego siebie i własnych doświadczeń. Jego pisarstwo jest wrażliwe lecz jednocześnie odporne, niczym delikatny, lecz wytrzymały instrument pomiarowy. Autor przyznaje, że nie jest łatwo złamać jego ducha.

Fabuła "Wiecznego Grunwaldu" zaczyna się brutalnym aktem króla Kazimierza, po którym rodzi się królewski bękart, Paszko. Żyje on w burdelu, a po śmierci matki trzyma przy sobie tylko nóż i królewską chustę jako symbole swojego pochodzenia. Jego podróż wiedzie go na pola Grunwaldu, gdzie musi odpowiedzieć na pytania dotyczące własnej tożsamości: czy jest rycerzem czy mordercą, Polakiem czy Niemcem, indywidualistą czy pionkiem w grze historii?