W samym sercu morza

Ta książka jest wspaniała! Przenosi czytelnika do roku 1946, do czasów po II wojnie światowej, kiedy to tysiące młodych wojennych narzeczonych przewożonych jest z Australii do Anglii, aby spotkać się ze swoimi mężami z armii amerykańskiej, których poślubiły w czasie konfliktu. Dla wielu kobiet był to czas ogromnej niepewności, kiedy opuszczały swoje rodziny i wszystko, co do tej pory znały, licząc na to, że po wejściu na pokład nie otrzymają przerażającego telegramu "Nie przyjeżdżajcie".

“W samym sercu morza” śledzi losy czterech z tych kobiet (spośród 650 znajdujących się na pokładzie), pochodzących z bardzo różnych środowisk, i opowiada o ich doświadczeniach, począwszy od internatu w Sydney, poprzez 6-tygodniową podróż morską na pokładzie lotniskowca (który wciąż przewozi ponad tysiąc oficerów marynarki wojennej, więc zasady honoru, obowiązku i separacji muszą być egzekwowane).

Historia zaczyna się w Indiach w 2002 roku (co początkowo trochę mnie zaskoczyło), kiedy starsza babcia na wakacjach natyka się na rozbitą część kadłuba niegdyś wspaniałego brytyjskiego okrętu wojennego, obecnie rozbieranego na złom, na zaolejonej, zaśmieconej plaży. Natrafia na cmentarzysko statków, na jednym z zardzewiałych kadłubów dostrzega nazwę "Victoria" i od razu ogarniają ją wspomnienia...

Jojo Moyes nie tylko przenosi czytelnika do 1946 roku, ale potrafi utrzymać w napięciu przez całą podróż (Frances, była pielęgniarka, jest frustrująco tajemnicza aż do ostatnich stron - a ja ją pokochałam). Wchodzimy także w relacje rannego i pogrążonego w żałobie kapitana, żołnierza piechoty morskiej, który otrzymał list dotyczący zakończenia jego związku z kobietą, kobiety owdowiałej przed dotarciem do celu, innej, która odkrywa, że jej mąż jest już żonaty, a także śledzimy losy psów na gapę, bójki w kotłowni, katastrofalne pożary, poronienia, konkursy pięknych nóg, dni spędzone na lądzie w Indiach i na Gibraltarze, podniecenie, strach, ból serca i radość.

Ponieważ książka została oparta na prawdziwym rejsie HMS Victorious, Moyes mogła zamieścić fragmenty dzienników, wycinki z gazet i wpisy do pamiętników prawdziwych mężczyzn i kobiet na pokładzie, co dodało element prawdziwych emocji do podróży.

Dla mnie ta opowieść naprawdę była o przyjaźni. Chodziło o cztery kobiety - szczególnie Frances i Margaret, które były moimi faworytkami - i ich relacje w ciągu sześciu tygodni. Opowiadała o zaufaniu, macierzyństwie, dojrzewaniu, przezwyciężaniu traumy i dorastaniu młodej kobiety w skrajnie seksistowskim społeczeństwie. Bohaterowie byli wyraziści i w większości sympatyczni, więc szybko się w nich wczułam i im kibicowałam. Ta książka naprawdę mnie zaskoczyła. Wolałabym więcej historii i retrospekcji z wcześniejszego życia bohaterek. Wiem, że Frances nam o tym opowiadała, ale chciałam, żeby pozostałe dziewczyny miały swój udział w tym, co najważniejsze. Bardzo podobały mi się wątki przebaczenia i przezwyciężania błędów z przeszłości, zwłaszcza gdy w wielu przypadkach jest się ofiarą, a nie jest się winnym. Tempo było idealne i momentami trzymało mnie w napięciu dzięki kilku zwrotom akcji. Jeśli chcesz szybkiej powieści historycznej z lekkim romansem, to jest to książka dla Ciebie!

27 października 1945 r. okręt o nazwie HMS Victoria wyruszył w pierwszą z trzech podróży, aby przewieźć żołnierzy i narzeczonych z czasów II wojny światowej. Babcia Jojo Moyes była jedną z tych narzeczonych, podróżującą z Australii do Anglii, by być ze swoim mężem. Zgodnie z podziękowaniami, jej historia i inne zainspirowały autorkę do napisania książki “W samym sercu morza”.

Wojna się skończyła i spośród pozostałych w Australii wojennych narzeczonych Margaret, Avice, Jean i Frances zostały wybrane do podróży do Anglii na pokładzie HMS Victoria, aby połączyć się ze swoimi mężami. Nie są pierwszymi i nie ostatnimi, ale są szczęściarami, które nie będą musiały dłużej czekać. Cała czwórka nie mogłaby się bardziej od siebie różnić, a jednak znajdują się jako współlokatorki na nowo wyposażonym lotniskowcu. Margaret jest w zaawansowanej ciąży; Jean, w wieku szesnastu lat, jest jedną z najmłodszych na pokładzie; Frances, była pielęgniarka, jest dość skąpa w swojej przeszłości; a Avice to dziewczyna z towarzystwa, która liczyła na współlokatorki z innej klasy. Wszystkie te kobiety łączy jedno: zostawiły za sobą wszystko, co znały, aby rozpocząć nowe życie.

Dziesiątki lat później jedna z tych kobiet przeżywa życiowy szok, gdy natrafia na pamiątkę z tej fatalnej podróży.

Książka “W samym sercu morza” bardzo mi się podobała, choć na początku nie byłam pewna, czy przypadnie mi do gustu. Głównie dlatego, że tak długo czekałam na tę książkę, ale nigdy nie czułam, że jestem w odpowiednim nastroju. Zmusiłam się jednak, by usiąść z nią pewnego wieczoru i wkrótce okazało się, że historia mnie pochłonęła.

To był zdecydowanie kawałek historii, który był dla mnie dość nowy. Nie tyle aspekt wojennych narzeczonych, co fakt, że istniało tak ogromne przedsięwzięcie, by “dostarczyć” te kobiety do ich nowych domów. Moyes wykonała wspaniałą pracę wplatając historyczne cytaty prawdziwych mężczyzn i kobiet dotyczące rzeczywistej misji HMS Victoria, co bardzo ładnie wprowadza w klimat powieści. Każda z postaci jest autentyczna zarówno pod względem emocji, jak i otoczenia, dzięki czemu łatwo wyobrazić sobie, że są prawdziwymi ludźmi. Przeniesienie akcji do współczesności było również miłym akcentem, który dodał czytelnikowi jeszcze jedną warstwę wiarygodności.

Powieść “W samym sercu morza” nie jest może tym, czego spodziewaliście się po Moyes, ale jest to wspaniała lektura historyczna, idealna dla każdego, kto lubi fikcję z czasów II wojny światowej.

Ta książka jest wspaniała! Przenosi czytelnika do roku 1946, do czasów po II wojnie światowej, kiedy to tysiące młodych wojennych narzeczonych przewożonych jest z Australii do Anglii, aby spotkać się ze swoimi mężami z armii amerykańskiej, których poślubiły w czasie konfliktu. Dla wielu kobiet był to czas ogromnej niepewności, kiedy opuszczały swoje rodziny i wszystko, co do tej pory znały, licząc na to, że po wejściu na pokład nie otrzymają przerażającego telegramu "Nie przyjeżdżajcie".

“W samym sercu morza” śledzi losy czterech z tych kobiet (spośród 650 znajdujących się na pokładzie), pochodzących z bardzo różnych środowisk, i opowiada o ich doświadczeniach, począwszy od internatu w Sydney, poprzez 6-tygodniową podróż morską na pokładzie lotniskowca (który wciąż przewozi ponad tysiąc oficerów marynarki wojennej, więc zasady honoru, obowiązku i separacji muszą być egzekwowane).

Historia zaczyna się w Indiach w 2002 roku (co początkowo trochę mnie zaskoczyło), kiedy starsza babcia na wakacjach natyka się na rozbitą część kadłuba niegdyś wspaniałego brytyjskiego okrętu wojennego, obecnie rozbieranego na złom, na zaolejonej, zaśmieconej plaży. Natrafia na cmentarzysko statków, na jednym z zardzewiałych kadłubów dostrzega nazwę "Victoria" i od razu ogarniają ją wspomnienia...

Jojo Moyes nie tylko przenosi czytelnika do 1946 roku, ale potrafi utrzymać w napięciu przez całą podróż (Frances, była pielęgniarka, jest frustrująco tajemnicza aż do ostatnich stron - a ja ją pokochałam). Wchodzimy także w relacje rannego i pogrążonego w żałobie kapitana, żołnierza piechoty morskiej, który otrzymał list dotyczący zakończenia jego związku z kobietą, kobiety owdowiałej przed dotarciem do celu, innej, która odkrywa, że jej mąż jest już żonaty, a także śledzimy losy psów na gapę, bójki w kotłowni, katastrofalne pożary, poronienia, konkursy pięknych nóg, dni spędzone na lądzie w Indiach i na Gibraltarze, podniecenie, strach, ból serca i radość.

Ponieważ książka została oparta na prawdziwym rejsie HMS Victorious, Moyes mogła zamieścić fragmenty dzienników, wycinki z gazet i wpisy do pamiętników prawdziwych mężczyzn i kobiet na pokładzie, co dodało element prawdziwych emocji do podróży.

Dla mnie ta opowieść naprawdę była o przyjaźni. Chodziło o cztery kobiety - szczególnie Frances i Margaret, które były moimi faworytkami - i ich relacje w ciągu sześciu tygodni. Opowiadała o zaufaniu, macierzyństwie, dojrzewaniu, przezwyciężaniu traumy i dorastaniu młodej kobiety w skrajnie seksistowskim społeczeństwie. Bohaterowie byli wyraziści i w większości sympatyczni, więc szybko się w nich wczułam i im kibicowałam. Ta książka naprawdę mnie zaskoczyła. Wolałabym więcej historii i retrospekcji z wcześniejszego życia bohaterek. Wiem, że Frances nam o tym opowiadała, ale chciałam, żeby pozostałe dziewczyny miały swój udział w tym, co najważniejsze. Bardzo podobały mi się wątki przebaczenia i przezwyciężania błędów z przeszłości, zwłaszcza gdy w wielu przypadkach jest się ofiarą, a nie jest się winnym. Tempo było idealne i momentami trzymało mnie w napięciu dzięki kilku zwrotom akcji. Jeśli chcesz szybkiej powieści historycznej z lekkim romansem, to jest to książka dla Ciebie!

27 października 1945 r. okręt o nazwie HMS Victoria wyruszył w pierwszą z trzech podróży, aby przewieźć żołnierzy i narzeczonych z czasów II wojny światowej. Babcia Jojo Moyes była jedną z tych narzeczonych, podróżującą z Australii do Anglii, by być ze swoim mężem. Zgodnie z podziękowaniami, jej historia i inne zainspirowały autorkę do napisania książki “W samym sercu morza”.

Wojna się skończyła i spośród pozostałych w Australii wojennych narzeczonych Margaret, Avice, Jean i Frances zostały wybrane do podróży do Anglii na pokładzie HMS Victoria, aby połączyć się ze swoimi mężami. Nie są pierwszymi i nie ostatnimi, ale są szczęściarami, które nie będą musiały dłużej czekać. Cała czwórka nie mogłaby się bardziej od siebie różnić, a jednak znajdują się jako współlokatorki na nowo wyposażonym lotniskowcu. Margaret jest w zaawansowanej ciąży; Jean, w wieku szesnastu lat, jest jedną z najmłodszych na pokładzie; Frances, była pielęgniarka, jest dość skąpa w swojej przeszłości; a Avice to dziewczyna z towarzystwa, która liczyła na współlokatorki z innej klasy. Wszystkie te kobiety łączy jedno: zostawiły za sobą wszystko, co znały, aby rozpocząć nowe życie.

Dziesiątki lat później jedna z tych kobiet przeżywa życiowy szok, gdy natrafia na pamiątkę z tej fatalnej podróży.

Książka “W samym sercu morza” bardzo mi się podobała, choć na początku nie byłam pewna, czy przypadnie mi do gustu. Głównie dlatego, że tak długo czekałam na tę książkę, ale nigdy nie czułam, że jestem w odpowiednim nastroju. Zmusiłam się jednak, by usiąść z nią pewnego wieczoru i wkrótce okazało się, że historia mnie pochłonęła.

To był zdecydowanie kawałek historii, który był dla mnie dość nowy. Nie tyle aspekt wojennych narzeczonych, co fakt, że istniało tak ogromne przedsięwzięcie, by “dostarczyć” te kobiety do ich nowych domów. Moyes wykonała wspaniałą pracę wplatając historyczne cytaty prawdziwych mężczyzn i kobiet dotyczące rzeczywistej misji HMS Victoria, co bardzo ładnie wprowadza w klimat powieści. Każda z postaci jest autentyczna zarówno pod względem emocji, jak i otoczenia, dzięki czemu łatwo wyobrazić sobie, że są prawdziwymi ludźmi. Przeniesienie akcji do współczesności było również miłym akcentem, który dodał czytelnikowi jeszcze jedną warstwę wiarygodności.

Powieść “W samym sercu morza” nie jest może tym, czego spodziewaliście się po Moyes, ale jest to wspaniała lektura historyczna, idealna dla każdego, kto lubi fikcję z czasów II wojny światowej.