W reakcji na powojenną przemoc antysemicką

Książka dotyczy genezy i rozwoju żydowskiej samoobrony w Polsce, jako odpowiedzi na falę przemocy i mordów, które spotkały ocalałych z Holokaustu. Szczególną uwagę autor poświęca wydarzeniom takim jak prowokacje antyżydowskie czy ataki na pociągi przewożące Żydów, które znalazły swoje tragiczne apogeum w pogromie kieleckim. Praca zgłębia temat w kontekście ogólnego poczucia zagrożenia fizycznego, jakie towarzyszyło Żydom w powojennej Polsce, oraz ich próbom samoobrony wobec tej nieustającej fali przemocy.

Autor dokładnie bada codzienną rzeczywistość powojennej Polski, skupiając się szczególnie na regionie łódzkim. Dzięki szczegółowym opisom codziennych aktów przemocy, czytelnik otrzymuje klarowny obraz tego, co wpływało na życie Żydów oraz jakie były motywacje ich prześladowców. Wykorzystując nieznane dotąd źródła historyczne, autor stosuje innowacyjną metodę kartograficzną, która przynosi nowe spojrzenie na zagadnienie żydowskiej samoobrony. Taka metoda pozwala nie tylko na pogłębienie dotychczasowej wiedzy, ale również na rewizję i podsumowanie ustaleń wcześniejszych badaczy.

Dzieło to harmonijnie łączy techniczną precyzję z osobistymi historiami ludzkich tragedii. Jak zauważa Helena Datner, książka reprezentuje unikalne podejście, gdzie specjalistyczna analiza historyczna współgra z opisem dramatycznych losów jednostek, tworząc wartościową i przenikliwą refleksję nad trudnym okresem w polsko-żydowskiej historii.