W labiryncie T. Terzopoulos spotyka H. Mullera

Heiner jest postacią z awangardy, ale jednocześnie nosi w sobie głęboką, ontologiczną agonię. Fascynuje mnie nie tyle jego awangardowe podejście do sztuki, ile raczej jego duchowe przepaści. Teatr nie ma za zadanie wszystko tłumaczyć czy wyjaśniać, to zadanie nauki. W mojej twórczości poszukuję nieporozumień, zaglądając w ciemne, ukryte, zdławione i niebezpieczne aspekty sztuki. Teatr to nie tylko struktura dramatyczna, ale również poszukiwanie nicości. Samuel Beckett kiedyś powiedział, że wszystko, co tworzy, odzwierciedla jego dążenie do boskiej nicości. Czasami artysta musi pozwolić sobie na niezrozumienie, na tęsknotę za dzieciństwem i dziecinną boską naiwnością.