W dolinie

W sercu doliny, pomiędzy dwiema zboczami — jednym skąpanym w słońcu, drugim skrytym w cieniu — stoi dom, a obok niego dwa drzewa, posadzone przez ojca na cześć jego synów. Modrzew symbolizuje Luigiego, którego życie skupia się wokół tego miejsca. Przez trzydzieści siedem lat nie opuścił doliny, a teraz jako strażnik leśny razem z Bettą oczekują narodzin dziecka, przynosząc powiew nowości i nadziei. Jodła z kolei to znak dla Alfredo, niespokojnego i buntowniczego młodszego brata, który postanowił poszukać swojego miejsca aż w Kanadzie, wśród rdzennych społeczności i pól naftowych.

Luigi i Alfredo łączy nie tylko umiłowanie kieliszka, ale także rodzinny dom, przy którym górują ich drzewa. Po śmierci ojca Alfredo powraca do domu, aby uporać się z dawnymi więzami. Choć jeszcze nieświadomy, dom, który chciałby porzucić, niebawem może przynieść mu majątek.

Paolo Cognetti, opuszczając lodowce Monte Rosa, wsłuchuje się w opowieści życia dolin. Przygląda się ludzkiej kruchości, prowadzonej przez gniew i alkohol, poddanej tajemniczym siłom, niszczącym wszystko po drodze. A w tej dolinie, niczym w każdym zakątku Ziemi, drzewa i zwierzęta pozostają milczące, w ciszy świadcząc o ludzkim cierpieniu.