Uwarzałem że

Posiadanie zdolności do odbudowy z ruin to rzadko spotykany talent i to właśnie w tej książce Rafał A. Ziemkiewicz daje wyraz swojemu unikalnemu podejściu, zupełnie odmiennemu od jego wcześniejszych publikacji. Tym razem pisarz eksploruje różnorodne tematy, od literatury i społecznych obyczajów po świat estradowy, oddalając się od tradycyjnego nurtu publicystycznego pisarstwa. Książka jest starannie skomponowanym zbiorem felietonów, w którym Ziemkiewicz przeprowadza wnikliwe analizy koncepcji „predatory state” oraz związanego z nią tła kolonialnego państwa. W charakterystyczny dla siebie ironiczny sposób podkreśla, że wszyscy Polacy, zwłaszcza ci mieszkający w wielkomiejskich aglomeracjach, mają wiejskie korzenie. W okresie świątecznym, kiedy miasta pustoszeją, a drogi i pociągi wypełniają się tłumami, jest to szczególnie widoczne. Media zdominowane są przez prostactwo i prostolinijność, a celebryci, odcięci od historii i rzeczywistości, promieniują blichtrem i przepychem. Autor udowadnia, że każde przedsięwzięcie, od naprawy infrastruktury po wznoszenie stadionu narodowego, przemienia się w propagandowy sukces, by ostatecznie pozostawić po sobie jedynie ślad porażki. Książka ta to mieszanka emocji, ostrego języka i trafnych spostrzeżeń, która rzadko pozostawia czytelnika obojętnym.