Uczennica Maga. Trylogia Czarnego Maga

Minęły wieki odkąd czytałem "Trylogię Czarnego Maga". Choć trylogię Trudi Canavan bardzo polubiłem, to prequel "Uczennica Maga", który chyba trochę mnie zniechęcił ze względu na grubość książki, leżał przez lata nieprzeczytany. A szkoda, bo ostatnio zdecydowałem się w końcu tę książkę przeczytać i okazała się naprawdę, naprawdę dobra! Od początku historia mnie wciągnęła - polubiłem bohaterów; polubiłem tempo (niespieszne), którym autorka prowadzi historię; polubiłam fabułę; byłem ciekaw dalszego rozwoju wydarzeń i zakończenia. Ponadto była tak wciągająca, że książka stawiała mnie w prawdziwym dylemacie, bo po prostu nie było dobrych momentów, żeby zrobić sobie przerwę w czytaniu, ale jednocześnie było zbyt wiele stron, żeby przeczytać je wszystkie za jednym zamachem. Za każdym razem musiałem się zmuszać do pójścia spać. 

Jednym z powodów, dla których książka tak bardzo mnie podekscytowała, było to, że wykorzystano w niej wiele motywów, które zawsze kupuję w pełni: gatunkowo jest to mieszanka fantastyki i polityki. Osią fabuły szkolenie Tessii na maga, które musi ukończyć, podczas gdy w tle kraj stoi na skraju wojny, a jej mistrz pomaga opracować strategie obrony i ataku w przypadku rozgorzenia konfliktu. Rozwija się dynamika grupy, w której magowie, którzy do tej pory zawsze działali jako samotni wojownicy, uświadamiają sobie, o ile potężniejsi są, gdy łączą się w harmonijną całość. A przełączanie się między wieloma różnymi perspektywami sprawiło, że cele i plany poszczególnych stron były dla mnie jako czytelnika jawnie wyłożone na stół, tak że mogłem tylko z niepokojem i bezradnością śledzić, jak fabuła zmierza do strasznego dramatu. To są rzeczy, którym po prostu nie mogę się oprzeć w literaturze.

Poza tym książka miała do zaoferowania wiele świetnie napisanych postaci. Szczególnie protagonistka Tessia, jej praktyczne usposobienie i ogólny zapał zaskoczyły mnie w pozytywny sposób. Świetnie byłoby, gdyby pozostałe bohaterki były niezależne i nastawione na działanie jak Tessia - ale niestety nie można mieć wszystkiego. Ale bardzo polubiłem też dobrodusznego lorda Dakona i wiele innych postaci. Choć lubienie tak wielu postaci w książce z wojennymi wątkami ma oczywiście tę wadę, że zdecydowanie nie wszyscy ulubieńcy dożywają ostatniej strony. To byłoby nierealne. Autorka zdecydowanie nie oszczędza bohaterów i daje większości z nich sprawiedliwą, realistyczną śmierć. Tym samym, realizuje w tej książce to, co zdecydowanie się nie udało w oryginalnej trylogii - dostarcza satysfakcjonujące zakończenie historii.

Tak jak wspomniałem - książka kupiła mnie od pierwszej strony i nie widzę w niej praktycznie żadnych wad. Bawiłem się całkiem dobrze i zachęciła mnie do ponownego sięgnięcia po “Trylogię Czarnego Maga”. Myślę, że po “Uczennicy maga” lektura tej serii może być zdecydowanie bardziej pogłębiona i zniuansowana.

Dość niedawno czytałam “Trylogię Czarnego Maga”, ale nie wiedziałam, że powstał prequel do tej serii. Choć odczułam rozczarowanie finałem serii Trudi Canavan, to jednak postanowiłam sobie, że dam tej autorce jeszcze jedną szansę. “Uczennica maga” okazała się być bardzo pozytywnym zaskoczeniem i zupełnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Powieść opowiada o Tessii, córce miejscowego uzdrowiciela, która nieświadomie używa magii wobec odpieraniu natrętnego zalotnika. To daje jej przepustkę do tego, że staje się uczennicą maga Lorda Dakona wraz z kolegą Jayanem. Jednak wkrótce dowie się, że wraz z jej magicznymi darami przychodzą obowiązki i nie wszystko jest takie, jakim się wydaje.

Ten prequel, rozgrywający się kilka wieków przed trylogią Czarnego Maga, ma te cechy twórczości Canavan, w których autorka błyszczy najbardziej - jest akcja, romans, humor i dużo magii. To naprawdę interesujące zobaczyć, jak wydarzenia z tej książki splatają się z tym co wiemy z “późniejszych” historii.

Postacie w tej książce są wszystkie naprawdę świetnie zarysowane, realistyczne i można zrozumieć motywy każdego z nich, a jednocześnie żadna z nich nie przypomina głównych bohaterów cyklu Canavan. O ile jednak bardzo podobały mi się perspektywy Tessii, Jayana i Dakona, o tyle nie mogłam wczuć się w perspektywę Hanary czy Stara, jednak ciekawie było usłyszeć historię z punktu widzenia różnych stron.

Podoba mi się również to, że Canavan nie romantyzuje tego, czym jest wojna i jej trudy, a także to, że nawet "dobrzy ludzie" mogą usprawiedliwić robienie złych rzeczy jako środka do celu i każdy wierzy, że robi to, co uważa za słuszne. Myślę, że w tej książce zawarto jedno z najlepszych ujęć czym tak naprawdę wojna jest - a przecież to fikcyjny, fantastyczny świat!

Jest to genialny prequel i poleciłabym tę książkę każdemu, kto lubi twórczość Trudi Canavan, a zwłaszcza jej “Trylogię Czarnego Maga”. Myślę jednak, że “Uczennica maga” może być czytana osobno i wprowadzać w magiczny świat Canavan. Dla mnie ta książka położyła zupełnie nowe światło na cykl i sprawiła, że myślę inaczej o tamtej historii znanej z trylogii. Tym samym daję jej dokładnie tyle gwiazdek, na ile oceniłabym całą trylogię.