Ucho, dynia, 125!

Jacek Kosmala czuł ogromną potrzebę sprzeciwienia się zmianom, które go dotknęły, ale nie był w stanie tego wyrazić. Jego twarz, zazwyczaj okrągła i rumiana, zaczęła się zmieniać, przybierając kształt przypominający pysk psa. Nogom wydłużenie nie było pisane, zamiast tego stawały się coraz krótsze, a ręce gwałtownie się skurczyły, zamieniając się w małe, zdeformowane łapki. Całe ciało Jacka stało się podłużne i obrastało żółtą sierścią. Wciąż stojąc na dwóch nogach, poczuł niespodziewany dyskomfort i zrozumiał, że bardziej naturalne będzie przyjęcie pozycji na czworakach. W strachu i osłupieniu próbował wykrzyknąć: "Co się ze mną dzieje?", lecz zamiast tego z jego gardła wydobył się tylko głuchy warkot. Taki niecodzienny przebieg wydarzeń przedstawia fragment książki "Ucho, dynia, 125!".