Szpitalnicy w Ziemi Świętej

Książka, którą przedstawiamy polskiemu czytelnikowi, nawiązuje do pierwszego wydania dzieła E. J. Kinga. Ze względu na spójność narracji oraz interesujące podejście do niektórych założeń, podjęto decyzję o niewprowadzaniu znaczących zmian w treści. Skorygowano jedynie nieliczne błędy oraz dodano przypisy odsyłające do nowej literatury, co pozwala na poznanie różnych perspektyw przedstawionych przez kolejnych badaczy. Istotnym elementem jest wyjaśnienie terminologii użytej w książce. Zdecydowano się na używanie terminu „szpitalnicy” zamiast „joannici”, co odzwierciedla specyfikę materiału źródłowego, gdzie częściej pojawia się słowo „szpital” (hospitali). W całej pracy stosowane są zamiennie terminy „szpitalnicy” i „Zakon Św. Jana”. Ważne jest także prawidłowe zapisanie nazw urzędów i tytułów związanych z tym zakonem. Doradcze ciała oraz geograficzne nazwy, takie jak Kapituła, czy Bazylika Grobu Bożego, są zapisane wielką literą. Natomiast elementy architektoniczne oraz tytuły, takie jak mistrz czy skarbnik, pisane są z małej litery. Uwspółcześniono także imiona niektórych postaci przewijających się przez książkę, z wyjątkiem imion arabskich emirów, dowódców i sułtanów, które, z braku polskich odpowiedników, pozostawiono w ich powszechnie stosowanej formie anglosaskiej.