Święta Joanna Francuska. Życie w cieniu królów

Pewien znany francuski dominikanin, który zasłynął jako pisarz i publicysta, stworzył tę książkę zainspirowany przypadkowo obejrzanym filmem dokumentalnym o zakonie sióstr anuncjatek z Thiais pod Paryżem. Dzieło to, poza ukazaniem duchowego portretu jednej z ostatnich królowych Francji, barwnie ilustruje burzliwe czasy, w których przyszło jej egzystować. Święta Joanna de Valois, która panowała jako królowa Francji, zakończyła swoje życie w 1505 roku, mając zaledwie 41 lat. Jej losy naznaczone były fałszem dworu, licznymi konfliktami i wpływami papiestwa, głównie reprezentowanego przez Aleksandra VI Borgię. Od urodzenia naznaczona kalectwem, z bólem odrzucona przez swojego ojca, króla Ludwika XI, który pragnął mieć syna, a później zdradzona przez małżonka, króla Ludwika XII, który unieważnił ich małżeństwo po 22 latach. Niedługo przed śmiercią, św. Joanna powołała do życia Zakon Najświętszej Maryi Panny (Anuncjatki), a jego reguła Dziesięciu Cnót NMP została uznana w 1701 roku przez bł. Stanisława Papczyńskiego, inicjatora Zakonu Marianów. Joanna nie znalazła uznania ani w oczach króla ojca, ani w sercu króla męża, lecz zdobyła przychylność Króla królów. Choć nigdy nie nosiła habitu zgromadzenia, które założyła (ubrała go dopiero po śmierci), pozostała wierna swoim książęcym obowiązkom, jako osoba konsekrowana, mierząc się z nieustannymi upokorzeniami i słabym stanem zdrowia. Aż do końca jej często przykrego życia, emanowała wewnętrzną siłą, niesamowitą godnością i cierpliwością.