Status prawny twórców utworów filmowych

Książka koncentruje się na analizie ewolucji regulacji prawnej dotyczącej statusu twórców dzieł audiowizualnych. Proces ten ma swoje początki w ustawie o prawie autorskim z 1926 roku i jest silnie powiązany z postanowieniami Konwencji berneńskiej w wersji paryskiej z 24 lipca 1971 roku. Ta międzynarodowa konwencja oraz przepisy prawa Unii Europejskiej i Rady Europy wpłynęły na ostateczny kształt regulacji. W Polsce przyjęto rozwiązania, które są zgodne zarówno z międzynarodowym prawem publicznym, jak i z regionalnymi systemami europejskimi.

Warto zauważyć, że w tych systemach prawniczych wzrasta znaczenie reżysera wśród twórców dzieła audiowizualnego. W dokumentach Konwencji berneńskiej i unijnych przepisach prawnych pojawia się określenie "główny reżyser". Choć ta terminologia nie została jeszcze formalnie przyjęta w polskim ustawodawstwie, znalazła swoje miejsce w doktrynie oraz jest często cytowana w uzasadnieniach orzeczeń sądowych w Polsce. Można przypuszczać, że w niedalekiej przyszłości polskie prawo zostanie w tej kwestii zaktualizowane zgodnie z ogólnymi trendami.