Sens dziedziczenia. Myśli o polskim etosie...

We współczesnym kontekście kulturalnym ta książka jest niezwykle istotna. Używam tutaj słowa „kulturalnym” z premedytacją, ponieważ treść oraz znaczenie tego zbioru esejów i rozpraw sięgają poza ramy literatury. Idee dziedziczenia, jakie przedstawia, mają również kluczowy wymiar krytycznoliteracki. Tadeusz Witkowski przypomina o prawdziwej krytyce, takiej, jaką rozwijali dawni myśliciele jak Brzozowski, Irzykowski, Stempowski czy Kijowski, która poprzez literaturę nawiązuje do globalnych zjawisk i procesów społecznych.

Ta książka jest niezwykle wartościowa, ponieważ mierzy się z tematami rzadko poruszanymi we współczesnych badaniach literackich, zwłaszcza przez przedstawicieli głównego nurtu. Skupia się na aspektach często pomijanych w literaturoznawstwie, takich jak społeczne obowiązki pisarza, cele twórcze, związki literatury z moralnością oraz ich historyczny kontekst, istotny zarówno dla autorów, jak i czytelników.

Zbiór prac Witkowskiego zajmuje unikalną pozycję w dzisiejszej refleksji literackiej. Odrywa się od dominujących, postmodernistycznych tendencji, które często izolują sztukę, w tym literaturę, od wpływów społecznych. Jego podejście świadomie unika omijania tematyki moralnej w życiu jednostki i społeczeństwa oraz badania relacji literatury z etyką, co bywa niewygodne dla niektórych współczesnych krytyków.