Ruch tektoniczny. Przewodnik po powojennej..

Naturalne formacje i bogata różnorodność geologiczna Gór Świętokrzyskich, zasobne w minerały takie jak stal czy ceramika, miały znaczący wpływ na powojenną architekturę regionu. Zasadniczą częścią krajobrazu są tu skały, wzgórza, kamieniołomy i lasy, które tworzą surową, ale intrygującą scenerię.

Świętokrzyskie szczyci się mianem jednego z najstarszych pod względem geologicznym obszarów w Europie. Mimo niewielkiej powierzchni, kryją się tu skały i skamieniałości z każdego okresu geologicznego. Od złóż piaskowca, wapienia, rudy żelaza, miedzi po unikatowy krzemień pasiasty, bogactwa mineralne regionu są imponujące. To właśnie tutaj odkryto najstarsze znane lądowe tropy zwierząt, co czyni ten obszar miejscem spajającym nas wszystkich z Kielcami. Niestety, pomimo tego bogactwa, sama architektura regionu jest słabo znana.

Nieoczywisty architektoniczny regionalizm, który cechuje ten teren, jest owocem tradycji budownictwa ludowego, dostępności lokalnych materiałów, specyfiki krajobrazowej i wpływów przemysłowych. W różnych częściach województwa różnorodność architektoniczna przejawia się w unikalny sposób. Przewodnik, który prezentuje tę różnorodność, świadomie nie ogranicza się do ikonicznych budynków. Wśród opisywanych konstrukcji znajdują się także te mniej wybitne, ale ważne historycznie, takie jak dworzec autobusowy w Kielcach, huta w Sandomierzu czy maszt na Świętym Krzyżu.

Publikacja "Ruch tektoniczny" to pierwsza tak przekrojowa analiza architektury świętokrzyskiej. Przez długi czas prasa branżowa pomijała ten region, skupiając się raczej na Warszawie, Krakowie czy Śląsku. Brak odpowiednich opracowań i źródeł spowodował, że nie zawsze da się ustalić daty czy autorów niektórych budynków istotnych dla historii architektury. Niemniej jednak, te charakterystyczne dla regionu konstrukcje nie powinny zostać zignorowane. Historia architektury Świętokrzyskiego wciąż czeka na pełne odkrycie i dogłębne zbadanie.