Psy ras drobnych

Bohaterką tej poruszającej opowieści jest 28-letnia kobieta, która zmagając się z depresją, przebywa w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie. Jej życie opanowały bezczynność i izolacja społeczna, co doprowadziło do pogorszenia stanu umysłu oraz nadmiernego użycia leków. Z każdą chwilą staje się bardziej apatyczna, traci energię, rezygnuje z dotychczasowych zainteresowań i coraz częściej ucieka do łóżka, odcinając się od świata. Problemy z koncentracją i uwagą towarzyszą jej nieustannie, a nawiązanie kontaktu z innymi ludźmi wydaje się niemożliwe. Choć walczy ze swoimi demonami, łzy i myśli samobójcze nawiedzają ją nieustannie. W tragicznym odruchu zemsty jej współpobratymkinie z oddziału, reagując na jej rozpaczliwy płacz pierwszej nocy, kradną jej gazetę i mydło, pogłębiając jej poczucie osamotnienia. Szpital w Kobierzynie, miejsce teoretycznej ochrony i wsparcia, staje się antyutopijną arką naznaczoną bólem i brakiem akceptacji dla osób uważanych za genetyczną pomyłkę.