P.S. Kocham Cię

Po obejrzeniu jakiś czas temu filmu na podstawie „PS Kocham cię” oraz przeczytaniu i usłyszeniu samych dobrych rzeczy o Cecelii Ahern, przyszedł czas na przeczytanie czegoś jej autorstwa. Jestem chyba ostatnią osobą, która przeczytała tę książkę. Tak czy inaczej, książka została dołączona do mojego zamówienia i byłam szczęśliwa, że wreszcie będę mogła ją przeczytać.

„P.S. Kocham Cię” opowiada o żalu Holly od samego początku. Poznajemy zdruzgotaną kobietę, która właśnie straciła miłość swojego życia. Wydaje się, że w powieści chodzi o stratę i o to, jak Holly uczy się z nią radzić, ale myślę, że chodzi o coś więcej. Ich miłość wykracza poza śmierć, ponieważ Gerry zostawił listy dla swojej żony. Listy, które docierają do niej w najróżniejszych sytuacjach i pokazują jej, jak zakochać się w życiu na nowo. Poprzez swoje komunikaty dba o to, aby żona nie straciła z oczu rzeczywistości. Wysyła ją na karaoke, na wspólne wakacje z przyjaciółmi i pomaga znaleźć nową pracę - tym razem taką, którą naprawdę lubi. Holly trudno jest przystosować się do życia bez Gerry'ego; w końcu najmniejsze rzeczy przypominają jej o mężu. Odniosłam wrażenie, że listy na początku nie bardzo jej pomogły, a jedynie pogłębiły dołek, w którym się znalazła. Ale czas leczy rany, jak mówią, i Holly też przyzwyczaja się do samotności. Nie tylko dzięki jego listom, ale także dzięki wsparciu przyjaciół i rodziny, udaje jej się na nowo odnaleźć sens życia. To, że nigdy nie może zapomnieć Gerry'ego staje się dla czytelnika jasne od pierwszej strony, ale Holly rozumie, że istnieje życie bez niego. Dostaje drugą szansę i choć miłość jest głównym wątkiem w „P.S. Kocham Cię”, to głównie chodzi o to, że Holly poznaje siebie na nowo.

W samej historii nie należy się spodziewać jakichś stylistycznych wydziwień, ale jest to przyjemna, emocjonalna opowieść, która - jakżeby inaczej - przemawia głównie do kobiet. Sama fabuła jest bardzo frapująca, wszystkie postacie również są bardzo dobrze zrobione i nie ma ani jednego bohatera, o którym powiedziałabym, że jest absolutnie nie do polubienia. Właściwie to historia urzeka sympatycznymi postaciami przez cały czas jej trwania. Jednak moimi faworytami są chyba Richard i Daniel. Zabrakło mi trochę napięcia, czegoś w rodzaju wielkiego punktu kulminacyjnego, do którego zmierza powieść, bo zakończenie przyszło dość gwałtownie. Jasne, chodzi o Holly i listy od Gerry'ego, ale jakieś większe wydarzenie byłoby mile widziane. Fabuła dość pomału zmierzała do przodu z miesiąca na miesiąc. Cóż, chyba taki był cel. Nie mogę zaprzeczyć, że od czasu do czasu książka wzruszała mnie, ale chusteczek nie potrzebowałam :D. Jeśli zaczynam płakać przy jakiejś książce, to może być tylko dobra. 

Cecelia Ahern napisała książkę chwytającą za serce. Jest pełna miłości i nadziei. Nie jest to typowa powieść romantyczna, bo para nie może cieszyć się swoim szczęściem, a jednak w „P.S. Kocham Cię” jest przekazane tyle miłości i uczucia, ile rzadko doświadczałam. Ok, z lekką domieszką kiczu, ale takie są właśnie tego typu historie. Zapewniają romantyczne spojrzenie na świat i zapraszają do marzeń.. "P.S. Kocham Cię" to miły i lekki romans, który nie jedną z was zachwyci.

O co właściwie chodzi w „P.S. Kocham cię”?

Kiedy umiera mąż Holly - Gerry, wali się jej świat. Zginął nie tylko jej mąż, ale także najlepszy przyjaciel i bratnia dusza. Holly musi teraz spróbować żyć dalej, ale jak na razie nie wydaje się jej to zbytnio udawać. Całe dnie spędza w odosobnieniu w swoim mieszkaniu i topi się w smutkach. Z nikim nie chce rozmawiać o swojej stracie i uczuciach. Jej przyjaciółki Sharon i Denise próbują postawić ją na nogi, podobnie jak jej rodzina. Elisabeth, matka Holly, dzwoni do niej każdego ranka. Opowiada Holly o liście, który zostawił jej Gerry. Holly pamięta rozmowy z Gerrym, żartowali o tym, co zrobić, gdy zabraknie tego drugiego. Było to jeszcze przed zdiagnozowaniem u Gerry'ego nowotworu. Początkowo Holly boi się przeczytać ten list. Jednak pewnego dnia udaje jej się pozbierać i podnosi list, a raczej paczkę.

„P.S. Kocham Cię” to niezwykle emocjonalna powieść, której czytanie wiąże się z doświadczaniem przeróżnych wrażeń. To niesamowite, jak autorce udaje się wywoływać emocje u czytelnika, tak jakbyście sami bezpośrednio przeżywali tę historię. Śmiejesz się z Holly, płaczesz z Holly, kibicujesz Holly. Poczucie straty Gerry’ego jest niemal namacalne i topiłam się wraz z Holly w melancholijnych wspomnieniach. W książce szczególnie podobało mi się to, że Holly zawsze ma wokół siebie ludzi, którym na niej zależy. Czy to jej siostra, rodzice, przyjaciele, a nawet nowy szef, który wymyśla kłamstwo specjalnie dla niej, by ją rozweselić. Holly na nowo uczy się, co to znaczy żyć i odkrywa, co sprawia, że warto żyć. Cecelia Ahern naprawdę napisała tę książkę tak dobrze, że nie można się od niej oderwać. „P.S. Kocham cię” przeczytałam w jeden dzień na plaży - poparzyłam sobie skórę i zapomniałam, że jest środek lata Byłam tylko ja, Holly i książka. Rzadko której książce się to udaje. Szkoda było przewracać ostatnią kartę. Chętnie zostałabym z Holly jeszcze przez chwilę, ale myślę, że nawet jeśli nie chcecie pozwolić Holly odejść, to zakończenie jest po prostu wspaniałe. 

Dla mnie Cecelia Ahern otworzyła za pomocą "P.S. Kocham Cię" zupełnie nową erę literatury kobiecej czy też romantycznej. Choć historia Holly bez wątpienia związana jest z miłością, powieść potrafi bez kiczu rozwinąć swoją magię i daje czytelnikowi poczucie, że zna Holly i Gerry'ego od podszewki. Dzięki humorowi wykorzystywanemu na wiele sposobów, wielkiej dbałości o szczegóły i talentowi do tworzenia niepowtarzalnego klimatu, debiutancka powieść Ahern zajmuje szczególne miejsce w moim sercu i na zawsze pozostanie punktem odniesienia dla wszystkich innych książek z tego gatunku.