Powszechna Wystawa Krajowa 1929

Powszechna Wystawa Krajowa, która miała miejsce w 1929 roku, stanowiła nie tylko największe wydarzenie w międzywojennej historii Poznania, ale również wyjątkowe w całej Polsce. Wystawa ta miała na celu prezentację osiągnięć pierwszych dziesięciu lat II Rzeczypospolitej w takich dziedzinach jak przemysł, rolnictwo, handel, opieka społeczna, zdrowie, sport oraz nauka, kultura i sztuka. Uwzględniała także wkład rządu i samorządów w rozwój tych obszarów. Była to również znacząca kampania propagandowa, ukazująca różnorodność i bogactwo międzywojennej Polski.

Eklektyczny charakter PWK został przedstawiony na tle poprzednich wystaw poznańskich. Szczególną uwagę poświęcono urbanistycznej koncepcji, uwzględniającej ogrodowo-parkowe założenia oraz charakterystykę pawilonów wystawienniczych, które wpisywały się w modowe kierunki pierwszej połowy XX wieku, od neoklasycyzmu, przez art déco, aż po funkcjonalizm. Rola Poznania, które dzięki PWK zyskało nowy wizerunek, również została podkreślona, ponieważ wydarzenie to zainspirowało dalszy rozwój miasta.

Cechą szczególną opracowania jest bogaty materiał wizualny, w tym fotografie, mapy i dokumenty, które czerpano z zasobów Archiwum Międzynarodowych Targów Poznańskich, Biblioteki Uniwersyteckiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Muzeum Historii Miasta Poznania oraz Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków.

Publikacja została stworzona we współpracy z Międzynarodowymi Targami Poznańskimi, które kontynuują spuściznę i tradycję wystawienniczą w Poznaniu, pielęgnowaną od czasu Powszechnej Wystawy Krajowej.