Powrót do Bretani

Paol Keineg unika łatwej klasyfikacji jako poeta bretoński lub francuski, mimo że tworzy w obu tych językach, będąc nieodłącznie związany z rodzimą ziemią. Jego poezja ujawnia zdolność do ujmowania głębokich, lokalnych obsesji, jednocześnie podchodząc z dystansem do zjawiska partykularyzmu literackiego. Czytanie jego utworów to swoista międzykulturowa przygoda, w której towarzyszymy cichej bretońskiej perspektywie, na tle zgiełku globalnej cywilizacji. Całość harmonijnie spina ironiczny komentarz Keinega, który przypomina, że pełne życie jest nieosiągalne—pozostają jednak wieczory z refleksyjnymi jaskółkami myśli. Czy to nie wystarcza?