Pomiędzy retro a retromanią

W erze kultury retromanii nasuwają się pytania o jej charakter i wpływ. Czy mamy do czynienia z bezmyślnym odtwarzaniem wcześniej istniejących trendów, które pozbawiają kontekstu kulturowe produkty i hamują kreatywność, czyniąc niemożliwym pojawienie się przełomowych zjawisk? A może jest to proces nieustannego reinterpretowania kultury, w którym fani stwarzają przestrzeń do kwestionowania jednej narracji i jednej ideologii? To ciekawe zjawisko stawia nas w obliczu dylematów dotyczących tego, jak nostalgiczne stylizacje zderzają się z krytycznym potencjałem działań fanów i twórców kultury remiksu w obszarach takich jak film, telewizja, muzyka czy komiksy. Jednym z kluczowych zagadnień jest to, czy retromania jest bardziej kreatywna, czy odtwórcza, i jakie skutki te dwie skrajności mogą za sobą nieść. Kwestie te stanowią przedmiot zainteresowania badaczy kultury, zwłaszcza w czasach, gdy retromania w znacznym stopniu wpłynęła na społeczną przestrzeń XXI wieku, często definiowaną za pomocą pojęć takich jak revival, remiks, cover, sequel czy seria.